به گزارش سلام پاوه : حکایت غریبی بود روایت دلاور مردان کوهستانهای شاهو که غریبانه جنگیدن و شهرتشان را در گمنامی و مجاهدت های خاموش جستجو کردند.

به گزارش خبرنگار سلام پاوه : ۲۱ فرودین ماه یاد آور رشادت پاسداری دلاور از خطه سرسبز پاوه می باشد دلاوری که با ورق زدن خاطراتشان، حماسه‌های بی‌نظیری خلق کردند و برای همیشه در صفحه تاریخ این مرز و بوم به یادگار گذاشتند. این بار روایت فرزندی دیگر از کوهستان شاهو به نام حاج فاروق مقصودی را پیش رو داریم که در راه آرمانها و ارزشهای انقلاب اسلامی به درجه رفیع شهادت رسید.

شهید مقصودی در ۱۵ آبان ماه ۱۳۳۰ در شهرستان پاوه در یک خانواده متدین و فرهنگی در شهر پاوه چشم به جهان گشود. پدرش معلم بود که پس از تولد این دلاور در تمام مدارس پاوه شیرینی آمدن فرزندش را پخش کرد. حاج فاروق بر اثر تربیت صحیح خانواده در مراسمات مذهبی همیشه شرکت می‌کرد.

از آنجایی که شهید علاقه وافری به علم داشت، با موافقت پدرش پا به عرصه تحصیل گذاشت. شهید قبل از مدرسه رفتن، در محضر بزرگان قرآن مجید را آموخت و خود نیز راه پر منیرش را از این مسیر برگرفت. حاج فاروق در پیچ و خم زندگی خویش با مشکلات و مشقات زیادی که نظام مفسد پهلوی برای هر خانواده مذهبی به ارمغان می‌آورد دست و پنجه نرم کرد.

کمی بعد شهید فاروق مقصودی توانست دیپلم خود را با موفقیت کسب نموده و به عضویت لشکر۲۳ تکاور رباط کریم در‌آید. سال۱۳۵۱ بود که شهید فاروق مقصودی ازدواج کرد و در نهایت خداوند ۹ فرزند به او عطا کرد. فرزندانی که حاصل تربیت پدری مؤمن و مادری دلسوز و متعهد بودند.

سال ۱۳۵۶ ـ ۱۳۵۵بود که زمزمه انقلاب به گوش فاروق رسید، پادگان و خدمت سربازی را ترک کرد و به زادگاهش پاوه برگشت تا همراه با بچه محله‌هایش فعالیت‌های انقلابی‌شان را آغاز کنند. از ورود حاج فاروق به پاوه زیاد نگذشته بود که شهر پاوه توسط گروهک های ضد انقلاب محاصره شد.

شهید مقصودی که با شهیدان بزرگی چون ناصر سیفی، مجیدحاتمی، محمد بروجردی، ناصر کاظمی، حمید قاضی، قحاری، حاج علی شادمانی، شهید ابراهیم همت، شهید طاهر عبدالله‌زاده و… سابقه همرزمی دارد، در واقعه پاوه نیز در کنار شهیدان چمران و اصغر وصالی ایستاد و به فعالیت و جنگ تن به تن پرداخت تا اینکه با صدور فرمان حضرت امام خمینی‌(ره) مبنی بر آزادسازی پاوه، ضد انقلاب گریختند و او در کنار همرزمانش سربلند از این واقعه بیرون آمد.

اما مجاهدت‌ها و حماسه‌سرایی‌های شهید فاروق دلیلی شد تا به فرماندهی عملیات سازمان پیشمرگان سپاه پاوه و اورامانات منصوب شود. شهر پاوه و دیگر مناطقی که توسط گروهک‌های ضد انقلاب محاصره شده بودند، وجب به وجب مین‌گذاری شده بودند که به همت حاج فاروق و همرزمانش پاکسازی شدند.

حاج فاروق بارها مجروح شد اما هرگز دست از تلاش و مجاهدت برنداشت. در نهایت دلدادگی در اثر انفجار یکی از همان مین‌ها که سربازان خفته در خاک بودند به درجه رفیع شهادت نائل شد.

حاج فاروق همواره مأنوس با قرآن بود و توکلش نیز به آیه آیه‌های آن کلام نورانی. شهید فاروق نورانی در لحظه اذان در بیست و یکمین روز از فروردین ماه ۱۳۶۶ به درجه رفیع شهادت نائل شد. او عاشق اسلام و قرآن و امام عزیزش و حکومت اسلامی بود و خالصانه همه هستی خویش را برای اعتلای این اهداف بلند بخشیده بود.

در بخش‌هایی از وصیتنامه شهید می‌خوانیم:

«خدایا، به ما توفیق عنایت کن که در راه تو کشته شویم اینکه شهید پس از شهادت کرامت و عنایت خداوند را مشاهده می‌کند دوست دارد دوباره به دنیا برگردد و در راه خدا بجنگد و بار دیگر کشته شود به خدا سوگند اگر این نبود هنگام برخورد با دشمن طمع شهادت داشتن و خود را برای شهادت در آن هنگام آماده نمی‌ساختم دوست داشتم که حتی یکروز در بین چنین مردمی (دشمنان) زندگی نکنم، به خدا قسم مرگ سرخ هیچ امر مکروه و خلاف و انتظار تازه‌ای را برایم پدید نیاورده و هیچ چیز ناپسندی رخ نداده نه تنها پیش آمدی برایم ناگوار نبود بلکه آنقدر به این سرنوشت علاقه داشتم و رسیدن به آن برایم شورانگیز و هیجان‌آور بود که همانند کسی که تشنه باشد در شب تاریک درجست‌وجوی آب در صحرای بی‌پایان می‌گردد و ناگاه چاه آبی یا سرچشمه‌ای پیدا می‌کند و همانند آنکه گمشده‌ای دارد که مدت‌ها در جست‌وجوی اوست و ناگاه گمشده خود را بیابد شهادت برایم دوست داشتنی و شورانگیز بوده است…»

برگرفته از روزنامه جوان

تصاویری از شهید حاج فاروق مقصودی