پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:«چرا ما باید در رژیم غذایی خود مقداری سم؛خانه ای بیروح که ما را احاطه کرده,چرخه ای از ناشناخته ها که کاملا دشمن ما نیستند, و صدای موتورهایی که برای دیوانه ساختن ما کافی هستند, تحمل کنیم؟چه کسی می تواند درجهانی که کاملا کشنده نیست, زندگی نماید؟»راشل کارسون در کتاب بهار خاموش.

وقتی راشل کارسون در سال ۱۹۶۲ چنین کلماتی را مرقوم می کرد هرکز حدس نمی زد که ۵۵ سال بعد آلودگی ها از عوامل مرگ و میر اصلی در جهان باشند.اکنون آلودگی هوا بزرگترین خطر محیط زیست بوده و سالیانه موجب مرگ ۵/۶ شش و نیم میلیون نفر در جهان و یا یک نهم مرگ های زودرس دنیا می گردد.یک سوم از مرگ و میرها در جهان ناشی از بیماری های مزمن تنفسی و سرطان ریه و یک چهارم ناشی از حملات قلبی است.آب آلوده و و دفع غیر بهداشتی فاضلاب در سال۴۰۰۰ جان کودک را گرفته و به مرگ ۸۴۶۰۰۰ نفر بعلت اسهال منتهی می گردد.

کتاب تاریخ ساز کارسون تاثیر یکسان کاربرد سم د.د.ت را بر روی انسان و حضور این سم را درچرخه تولید مثل پرنده آوازه خوان ذکر نموده است. داستانش یاد آور زیباترین مثالها از ارتباط بین آلودگی و سلامت انسان است. د.د.ت به گروهی از مواد شییمایی که مواد آلودکننده ماندگار خوانده می شوند و برای انسان و حیات وحش بسیار سمی هستند, متعلق است.اما اکنون حدود یکصدهزار ماده شیمیایی بکار می روند.بعلاوه فلزات سنگین همچون سرب,جیوه,و کادمیم اگر بدرستی مدیریت نشوند می توانند آلوده کنند و سبب مسمومیت های شدید , سرطان, نقص مادرزادی نوزدان, و ناهنجاری های عصبی گردند.

مسمومیت سرب در کودکان هزینه ای در حدود ۹۷۷ میلیارد دلار آمریکا معادل یک دوم تولید ناخالص دنیا در نتیجه کاهش آی کیو( IQ) کودکان بر کشورهای با درآمد کم یا متوسط تحمیل می کند.(۱۳۷ میلیارد دلار در آفریقا,۱۴۲ میلیارد دلار در آمریکای لاتین و ۷۰۰ میلیارد دلار در آسیا).همچنین آلودگی شیمیایی, اثرات وحشتناکی بر محیط زیست دارد. از جمله ورود مواد مغذی آلوده کننده به حوزه های آبی (که موجب رشد گیاهان در آب شده و حیات دیگر موجودات وابسته به اکسیژن را تهدید می کنند)و تخریب لایه ازن در اتمسفر می گردند.

بر روی آب(دریا)مواد شناوری که بیشتر متشکل از پلاستیک هستند و برای ازبین رفتن آنها هزار سال زمان لازم است,در طول زمان به قطعات ریز و ریزتر تبدیل می گردند. از این رو در زنجیره غذایی یافت شده و دانشمندان برآورد می سازند در سال ۲۰۵۰ میلادی میزان پلاستیک در دریاها از ماهی بیشتر باشد.ما مردمان – بعنوان اعضای منشور سازمان ملل- راه طولانی برای شناخت طبیعت و نحوه کاهش اثرات منابع آلودگی و کاربرد (درست) آنها در زندگی, پیش رو داریم. در همه اطراف دنیا قوانین و ساختارهایی برای محافظت از انسان و محیط زیست در برابر آلودگی ها از جمله انواع جدیدی از آلودگی که قبل از کتاب خانم کارسون موجود نبودند, داریم.

برنامه محیط زیست سازمان ملل نوک تیز پیکان اقدام علیه آلودگی در همه سطوح از کارهای میدانی تا جوامع متحرک(مهاجر)است. مشاور خط مشی های ملی بوده و همه دولتها,بازرگانان,و نهادهای مردمی غیر دولتی و همه افراد را برای اقدام علیه آلودگی دور هم جمع می سازد.همچنین به ایجاد و حمایت از توافقات چند جانبه ای که در برگیرنده موادی باشد که ما را از انجام کاری قبل از آسیب منع می سازند و نسبت به عواقب کارمان مسئولیت پذیر نماید, کمک می کند.

اکنون بطور جدی کاهش پسماند و آلودگی در اهداف توسعه پایدار- مجموعه ای از آرمانهای, هدف گرفته شده برای توسعه انسان و حفاظت محیط زیست که همه اعضای سازمان ملل متعهد به دستیابی به آن تا سال ۲۰۳۰ هستند- آمده است. مرحله مهمی در مسیر ۲۰۳۰ , برگزاری گردهمایی محیط زیستی سازمان ملل در دسامبرامسال در نایروبی است. در اینجا مجلس محیط زیست جهان متشکل از اعضای سازمان ملل برای اینکه بدانیم چگونه برای جهانی بدون آلودگی کارکنیم, تشکیل خواهد شد. شاید کلمات کارسون در آن زمان یاد آوری گردند:

«واقعا نگرش انسان نسبت به طبیعت بسیار مهم است,چرا که اکنون ما قدرت مهلکی برای تخریب طبیعت داریم. اما انسان بخشی از طبیعت است و جنگ وی علیه طبیعت بدون شک جنگ علیه خودش است».

منبع:
http://web.unep.org/stories/node/1456

ترجمه: محمود رستمی تبار فروردین ۹۶

World Health Day: Pollution endangers both environmental and human health #UNEnvironment
“Why should we tolerate a diet of weak poisons, a home in insipid surroundings, a circle of acquaintances who are not quite our enemies, the noise of motors with just enough relief to prevent insanity? Who would want to live in a world which is just not quite fatal?” ~ Rachel Carson, Silent Spring