پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:الحمد لله رب العالمین وصل علی سیدنا محمد و علی اله و صحبه اجمعین سپاس و ستایش برای خداوند توانای متعال و درود و سلام بر رسولانش از آدم تا خاتم صل الله علیه واله باد.

اگر گذر زمان ما را به فراموشی وا میدارد و از خصوصیات مهم انسان از یاد بردن و نسیان وقایع میباشد، اما واقعا سخت  میتوان بعضی اتفاقات و حادثه ها را فراموش کرد مگر مرگ آدمیان باعث از یاد بردن بعضی وقایع و فجایع شود. خصوصا ما قوم کرد که در طول تاریخ چندین هزار ساله خود حوادثی بر ما گذشته که چه تاریخ آنها را ثبت کرده باشد و چه نکرده باشد بیان ،گفتار و نوشتار در مورد بعضی از آنها لرزه بر اندام انسان می آورد و در این مورد سخنی کوتاه و پرسشی همیشگی وجود داردکه ، آیا قتل عام ده ها هزار نفری مظلومان حلبجه که اکنون در سالگرد آن هستیم یکی از آن فجایع نیست که دارد فراموش میشود ولی چرا؟

خداوندآدم را طوری خلق کرده که برای ادامه زندگی  باید امید داشته باشد وبعض چیزها را فراموش کند هرچند که سخت است به همین خاطر آدمی که نسیان و فراموش کار است زود از یاد میبردو تنها سالگردی در تقویم و در بعضی از مراسمات و نوشتارها یادی از آن میشود و در کل چاره ای هم نیست .مردم مسلمان کرد عراق

با آن حادثه تلخ و بسیار دلخراش که حکومت بعث به آنها وارد کرد و روی جنایتکاری نرون و چنگیز و تیمور….را سفید کرد اما حکومت بعث که عاقبت او هم زباله دان تاریخ شد ، حلبجه و کردستان عراق بعد از آن قتل عام به چنان روزی گرفتار شدند که امروز بعد از نزدیک به سی سال هنوز آثار آن وجود دارد و حلبجه را هیروشیما و ناکازاکی کردستان نامیدند هر کس که آن روز را به یاد دارد که آواره شدن و در بدرو جدایی خانواده ها از همدیگر و مریضی و فقر و فلاکت که دامنگیر مردم حلبجه و اطراف آن شد واقعا سالها میخواهد تا آن زخم کاری بر کردستان مرهم واندکی شفا یابد  و نویسندگانی خبره میخواهد تا آن را بنویسند و بیان کنند و خاطرات را ثبت و ضبط کنند که برای ایندگان بماند و بدانند که کردستان امروز عراق مدیون آن شهیدان و حلبجه شهید است.

چه کسی میتواند شهید شدن فرزند در آغوش پد ر و مادر و خواهر و برادرباهم …و تمام اعضای یک خانواده در زیر زمین خانه ها و قبرستان های بی نشان و گمنام را در کردستان عراق و ایران ودر شهرهای پاوه و سنقر و مریوان و…را فراموش کند ای صد لعنت بر کسانی که جنگ ستیزند و جنگ را وسیله بدست آوردن اهداف و مقاصد خود میدانند .ولی خدارا شکر که مرگ وجود دارد و دنیا ابدی نیست نمرودیان و فرعونان هم به درک واصل خواهند شد و در طول تاریخ ستمکاران و ظالمان هم فنامیشوند و خداوند میفرماید:

وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَتَّخِذَ مِنکُمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ

. و ما این روزها(ی پیروزی و شکست) را در میان مردم می‌گردانیم؛ (-و این خاصیّت زندگی دنیاست-) تا خدا، افرادی را که ایمان آورده‌اند، بداند (و شناخته شوند)؛ و خداوند از میان شما، شاهدانی بگیرد. و خدا ظالمان را دوست نمی‌دارد.پس جهان دست بدست میگردد و تنها خداوند بزرگ صاحب و گرداننده و ماندگار است.و عاقبت به خیر صالحان و مومنان و جهاد گران ویاوران مظلومانند.باید از بعثیان ظالم پرسید مردم بی پناه و زن و کودکان و پیران چه میتوانستند انجام دهند گناه انها چه بود که به چنین فجایهی گرفتار شدند.اما خداوند خود میفرماید ید الله فوق ایدیهم.

دست خداوند و قدرت او بالای تمام دستهاست.و شما ای بعثیان به جایگاه خود که همان اسفل السافلین است سوق داده خواهید شد.اما حالا هر چند وقت گورهای دست جمعی مردم بی دفاع کردستان و حلبجه پیدا میشوند باید پرسید که مدافعین حقوق به اصطلاح بشر و سازمانهای بین اللمل و ….که با اسم و رسمهای دروغین بیانیه و قطعنامه و وتو و هزاران برنامه دیگر دارند چه کار کرده اند و در آینده هم میکنند آیا تاریخ چه واکنشی نشان خواهد داد.وامروز ه متاصفانه طبق سنت های تاریخی ظالمان گذشته هنوز هم قتل و کشتارو فجایع ادامه دارد و انگار که تا کنون چیزی رخ نداده و حادثه ای به وجود نیامد.حلبجه و هیروشیما و سردشت و…شیمیایی نشده یا حلب و یمن و لیبی وعراق و …وجود ندارند ولی دایم این زنجیر جنایات تکرار میشوند و در شلوغی و بی تفاوتی جامعه آنها هم گم میشوند اما باید گفت در افکار وجدانداران و در قلم و ذهن بیداران و در دفتر نوشتاری ابدی خداوند برای روز جزا باقی خواهد ماند و خداوند در آن روز خواهد پرسید با ی ذنب قتلت به خاطر کدامین گناه کشته شده اید پس جواب دهید ای ستمکاران.آن وقت رازهای نهانی آشکار خواهند  شد و ان شا الله ظالمان سزای خود را خواهند دید و دیگر جایی برای گفتار های درو غین و وتو و قطعنامه وتحریم و دغل بازی و جلسات به اصطلاح شورای ناامنیت….و نیست آنجا حکم حکم لا یزال الهی است و به قول معروف مو از ماست کشیدن است.

اما درسی که ما از واقعه حلبجه گرفته ایم این است که حق همیشه پیروز است و ستمکاران جزای خود را میبینند و وفا و اخلاص و یاوری مظلومان ماندگار است مانند مردم پاوه و اورامان که آن زمان اخلاص و فداکاری آفریدند خانه های خود را در اختیار آوارگان قرار دادند یک قرص نان را بین اعضای خانواده خود و آوارگان تقصیم نمودند و مهماندارانی مخلص و بی ریا بودند واز هیچ چیزی با وجود نداری و جنگ و …در حق آنها دریغ نکردند و همراه مسئولین هلال احمر و سایر ارگانها همکاری و فداکاری نمودند و حتی درپاوه و سایرمناطق اورامان و کردستان کسانی وجود دارند که همسرانی عراقی دارند یا فرزندان آنها را به فرزندی قبول کردند و اکنون آرامگاه آن شهیدان در قبرستانهای پاوه ملا مقصود و سایر نقاط کنار اموات این مردم قرار دارند مزار آنها مورد احترام مردم هستند و این مهمان نوازی تا ابد نشان از نجابت این مردم داردواکنون مردم حلبجه آن فداکاری و مهماننوازی را به یاد دارند و از پاوه و اورامان  وفداکاری آنها یاد میکنند.ازخداوند منان خواستاریم که دیگر چنین فجایعی را نبینیم و خداوند روح ان شهیدان بی گناه و مظلوم را غریق رحمت کند و فردوس برین را جایگاه آنها نماید.