پ 09 فروردین 1403 ساعت 14:01

داستان کوتاه هورامی بر اساس خاطره ای از دوران معلمیم/ محمد غریب معاذی نژاد

داستان کوتاه هورامی بر اساس خاطره ای از دوران معلمیم/ محمد غریب معاذی نژاد

 پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : داستان پیش رو داستانی است که در سال گذشته در اولین همایش داستان کوتاه هورامی شهر نودشه مقام سوم وتندیس همایش را کسب نموده است اکنون به بهانه بزرگداشت مقام معلم تقدیم حضورتان می گردد .در ضمن نگارش متن داستان با فونت هورامی نبوده وبه خاطر کاسته نشدن از […]

 پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : داستان پیش رو داستانی است که در سال گذشته در اولین همایش داستان کوتاه هورامی شهر نودشه مقام سوم وتندیس همایش را کسب نموده است اکنون به بهانه بزرگداشت مقام معلم تقدیم حضورتان می گردد .در ضمن نگارش متن داستان با فونت هورامی نبوده وبه خاطر کاسته نشدن از عمق وفضای داستان ،کلمات وجملات این داستان با زبان محاو ره ای وهر انچه را که هم اکنون مردم هورامی با آن صحبت می کنند نوشته شده است .خاطر نشان می سازد تا کنون ده داستان کوتاه که با فرهنگ و فولکلور و جغرافیای این دیار سازگار است را به محمدغریب-معاذی-نژادرشته تحریر در آورده ودر آینده نزدیک به صورت یک کتاب کوچک منتشر خواهد شد  در پایان  با انتقادات سازنده خود نگارنده را در زمینه کم وکاست موضوع راهنمایی فرمایید

    رو یوه  چه روانو  دورانو   موعلمیم

نزیکو  ده هو  شه سین   دوی سالی چه خزمه تو موعلمیم  گوزر یان  تازه اولو ده سو په نجه نرم که ردی  چه نی روزگارین  ، کتیوی   فریمان چه بارو  ته علیم ته ربیت  و مسائل   ئابوری وکومه لایتی  و  کولتوری چه تیف های فکری جوراو جوری  و نیبینیوه  به لام  تا انسان  ویش نه گنو لی جه ریانو   گذرانو  ژیانی  وعملا هه ر چیش یاد گرتن به کارشان نورو کولو ئا چیوانه  هه ر قسینو  دنگ وباسینی.

   چا  سه رده مه ولینه نه  موعلمی  جمی بیمی دورو   میدانو پاوی   کسانیوه   بینیشی وشاحالینو  وکسانیویچ   خه مبارنی پیسو ویم  چولکه مه د انی لی زه مینیه ره ومشیو بارو بنه  پیچیو بگنم  را و  ویمان په ی یاگانیوه دوری حاضر کرمی .کسانیویچ هه ر بینی  که س داری بینی  دور و  یانو ویشانه نه   مانینیوه و دورانو معلمیشان دنی  سه ر ئیمه ئا ساله کوتیبیمی یو چه ده دگا دوره کان

 .راسه ش   وشم ای وره کاره کی و به دلو به گیانیچ   شانم په ی شل که رده بی  به لام  ئا نه  که ئیمه  گه رکمان بی  تا ئیسه که بازنشست بیینان هه ر ریکش نامه  منظورم احترامی برامبه ر ومتاقبلا هه ر مشیا ایمه احترامان گرتیبیا و  ئای خوریبیانینه .

  ئو سا  مو علمو  سه ره تایی یا خاس ته ر بوا چونه  ابتدایی  چه نه ش  به د بخت ته ر نه وی  موعلمشان  ئه گه ر  رو جمعی دیبیا کسر حقو قش که رینی واچینی  ایسیچ بگنی را نمیاوینه ورو (ماچانی چه ساله کانو پنجاینه فره ته رو   موعلمان  کتو شلوار  که رینی ور  رئیس فه رهنگ پاوی پییوه کتو شلواریش دیین ،رئیسی واته ن ئا پیا مه په ی بچردی  واته نش اینه پیچی نه لوینی سه رو که لاسی  ئادیچ  حاضر جواو بین واتنش قوروان  ئه من هه ر چی روینی جومعه مه ن   یانی ئه من بیکاره نان وبه میلو ویم هورزو ئه ره نیشتی مه که رو    ئا وخته ریس دوه قرانیش کوته نه ره  که هه ر چی کتو شلوارینی موعلمی نیه نی ) چننه روی چه مه درسی گوزر یابی سوحی  زو کوتان راو سوارو کو مپریسی ماسی بیانی  لویبینی سه رو ماسه کی دسیم گرتیبنی قه دو به رزایی ماشینه کیره  وا  لوابی لی پانتوله کانم  پیسو بالونی فوشان کریابینه  گوشیچم کوتیبینی گیزه گیز

 هیشتی  یانم نه ورده بی په ی لی دگاکی   چه دو راهی   دهاته کینه وسانی ره  ،  روی   وه لینه ش  به زور کانو مه درسی واته بیم ئه گه ر که میوه   دیر ئا مانی  لویدی سه رو که لاسی ته مرینو   درسه کی تان که ردی  و  با مه ردمیچ  قسیوه مان په ی  وه شه   نه که رو  واچان ئی موعلمه پیچی دیر مه ی .  بیو  نه ویی  ماشینی  به دسو ئه من  نه وی  هه ر وخت ئامیبیا میلو ویش بی

چه دو راو دیهاته  کینی  مدری بینی  چه دورو  دو کا بینیوم  دی دلو ویمه نه واتم به خودا په ی ئا گی مه لو  و واچیشی خودا دنیاش په نه  د انی  ،  دوکابینیوه  سوری ته مام رنگ ، مدرا  وسوارش  که ردان  . ماشینه که  رومه ت نه مه نه بی   به دنشه ره   سه د   د ه فعی رنگ کریا بی  وبه فلچو  ویچیش په ی اطمینانی  دسیوه ته رش  پوره ئو رده بی هه ر  چوار ده لا قه کیچش چوار دانی پیچ گوشتی  کریبینی  قه د شا نه ره

 کول جاری یو چه شیشه کان ویش اتو ماتیک لوی واری  پیچ گوشتیه که خاس گیرش نه که ر د بی  و ماشینه که  په ر بی توزه  تا پیچ گوشتیه کی  که رینی قه د و  شیشه کی ره لی ماشینه کی      چه م چه می نه وینی .

چا  سه ر د مه نه  که دورانو جوانی مان بی  توزه   فره موهمه نوی  واچیشی مترو  ولاتو انگلیسی سوار بیی نان  پیسو سم پاشه کانو ئو سای که په ی ایدارو مالا ریای کار که رینی  وارو په شتی   ماشینی  مه عنا یوه ش نه وی

ئا غی شفو ریچ خاس خاسی  لفکه ش وا دانو  ددانیوه طلاینیچش  کول جاری موزو برو  چه  مسیره که نه هیچ ده سه نازیو یچ نویاری چه ورو ماشینه کینه  دانیوه دعباو و زلیچ سوار بیبی شواردیبینیش قه دو به رو ماشینه کی ره   .

 زبتو ماشینه کی  خه ریکه ن کار مه که رو و گورانیو صلاح داوودی  کوتیبی سه رو  خریک بی به دل وبه گیان گورانیو عمرکم چاوکمی   موانو  وبه که ژیوه لت لتیچ  زه بته که  بینیابیوه به  ترمز دسیکیره  ، دو کابینه که کولو به دنیش دسکاری کریان وهزار دانی کاغذی  نریبینی چیرو یاگی  ورتاو گیره کی ره  و کول جاری  یوشان وابریش  وبینیشی  کاغذه که قرانیویچ نمیژو

  وه ش که رو ئی ماشینه یه  که وه لاتو  ژاپنی  بو ئه گه ر دلی ماشینه کیش دی بیا  سه ر ه ش سه ر ما نی واچی خودا یا اینه چه سه نعه تیون اینه چه مونتاژ یوه  ترن

دم دمو پاییزین و  دنیا خه م باره نه  .گه لاو درختان کم کم رنگ وزردی نیشتینی قه دشانه ره و صلاح داوودیچ خریکه ن  گورانیکیش هه ر مه کیشورو چو زانو دلو  امنه نه  چیش مه گزرو   ومه شیو  ویمان پی موقعیتی سازگار که ر می

په شتو ماشینه کیینه  بوشکیوه بار درینه و هه ر ئی لاو ئو لا مه که رو  وچه نی  هه ر دسن نازیوه  ئادیچه هور میوه وچه نی کولو دنگه کان تیکه له بیینه .لی ماشینه کی چه نی توزو جاده کی و  دوکلو جگه ری  چه م چمی  نمه وینو   پیویچ که  سه ندلی په شتیوه  سوار بین بنو داستانیویش دی نره و  باس ویویش مه که رو که  وی و ه ش  تورینه و  وکورکه ش یانه ویران بین و زوریویش ئاسه ن جیا ،  و اول تا ئا خرو  داستانه کیش  لی ئی ماشینینه  خریکه ن گلنی مه گلنو وه  و وره نمو ورو هیچ که سیو شریتو صلاح داودیچ چنه دفعی ئی دیمو ئو دیمه کریا و ئی پیچی مه دیمی ده مو   ئو پیچیو  خه ریکینم  به دگا کی نزیکی مه ویمیوه

 زوروکی  چه دورو  ماشینه که شان دی ،مه قیرنان ئا خی مدیر  ئامه  ئا خی مدیر ئامه ،  زوری فه قیری هه ر یو دلقیوه شان نه ها  ده سو  وکتیوه کیشان نیینی لیش و کول سره شان تاشیانو غلا مانیشان چه ورو ئا سینیوه  دوی دانی کناچی گولالی  پیسو دسو گولی  هه ر مه دیانو ومه خوانیوه  ،وه سانیر و لیوه لمیمچم  قپیابی  اینه شووریبینی  به رو ماشینه کیره  زو واتم مه درسه کی واز که ردی تا    دس په نه که رمی به درسی .ئا رویچه قه رار بیه بی راهنما ته علیماتی چه مرکز و بخشیو  بی  پی بازدیدو  مه درسی  ،  یو چه زور کان ماچو ئا خی مدیر کریلی  مه درسی لو  حه میوه بینی  گمیش که ردینی ونمه زانو  کوگه ش  نیینی ئیسه ویش شه رده نو

 ئی باوه که رو ،  په ی  گوزرانو ئارویمان .خوداگیان   ئیسه  ئه من چیش  که رو زوریچ خولیانیشانه نه  هه ر هور  میانی وپی ئا خودایشانه نه  که پیسه چیوی رو ه ش دینی  دورو مه درسییچ  که یاگیوه  فینکه بی  بیی بی به  مه خه لگاو  هه ران و زرم کوتشان بی  ، به  یو چه زورو که لاس   په نجه کان   واتم ئا ده سه  زنگنیوه  بوردی  یوتان بلو چوری،  دسه زنگنشان ئوردو  یو سره زل سرش که رد لی نه ردو  دلاقی ریو  سه ره و زوروی  گیرش که رد  وخریکه ن مه قیرنو  هی هاوار برم بوردی به قیرو زوروی  مه ردم ئامه سه رو بانیو بی  به داستا نیوه تری  چی تومانه نه   مه دیو حه می  کریل   گم که ر  ماچو کریله کیم بیسینیوه اجازه  هه ن بونو سه رو که لاسی

 واتم با سه رو ئی کوریه به ر بورم زو کریله کان بیاونه دسمان ، تا کریلیش ئوردی گه رکم بی  چه نه ش  په رسو  ئی  په نی چیشه بی داتو   .

مه دیو دنگو موتورو  راهنما ته علیماتی  ئامه، ئه منیچ نه فسیوه رحه ته م کیشا و زوری لوی سه رو که لاسی و ئا غی راهنمایچ چوزانو ماجراو ئاروی چیشه بیینه ،  یاوا ورو  به جیای اینه یه به زور کان واچو  سوحانه تان وارده ن  و  اوزاعو احوالشان په رسو پیچی پالیتان  تاووتاینی و  پچی رنگه تان زرد ه نه   یو چه زورو که لاس   اوله  بیچار ه کانش ئو رد ه ن پاو ته ختی  ماچو پیچ  ئاچاری به خش که ره ، ئه ی خودا دی که لیمی  برینه  ویتان مه زاندی بخش که ردو که لیمیو پیچی خودا مه زانو یک بخشین یا دوی بخشی  کولو ای بد بختیانه  ئارو ئا می سه ره مه ره  لیو و  به خش که ردی پیچ  ئاچاریچ  لیوه ته ر

15 پاسخ برای “داستان کوتاه هورامی بر اساس خاطره ای از دوران معلمیم/ محمد غریب معاذی نژاد

  • آرام در تاریخ مرداد 12, 1393 گفت:

    باسلام واحترام خدمت دایی بزرگوارم جناب آقای معاذی نژادکه از اساتید بنده در دوران دبیرستان بوده است.
    واقعا” داستان جالبی بود ما رو هم یاد کلاس درس وهم یاد زحمات معلمین دلسوزدیارمان پاوه انداخت امیدوارم روزی برسد که معلمین هم مانند سایر ارگانهای دولتی مورد توجه ورفاه بیشتر قرار بگیرند انشاالله

  • دوسی قلیمی در تاریخ خرداد 6, 1393 گفت:

    دسو و وش بو شان شلو کاکیش

  • ناشناس در تاریخ خرداد 6, 1393 گفت:

    دسو وه ش بو شان شلو کاکیش

  • محمد غریب معاذی نژاد در تاریخ اردیبهشت 6, 1393 گفت:

    سلا م وسپاس خزمه تو کولو ئا عزیزانه که نظرشان چه بارو ئه ی داستانی نویسینه ، تشکر مه که رو ویم لایقو ئا مه حبته یه نمزانو . باور که ردی یاد اوردی جریاناتو ئو سای کاریوه فره سختن وچی داستانینه فره ته رو اصولو داستان نویسیم رعایت که ردن بجز بخشو نوشتاریه کیش بعضیوه ماچان اینه خاطرینه که نویسینم داستانه نیه نه ئه گه ر قصه های مه جید کارو هوشنگ مرادی کرما نیتان چه م په نه کوته بو کولش خاطری زندگی ویشه نی که میوه دس کاریش که ردینی یانی چیوانیو ش په نه اضافه کردنی بیه به داستانیوه گوری لی کولو ایرانیه نه ای کارو ئه منه لو بعضیوه فره موهمه نیه نه به لام هه ر ئی کارینی مه وان به بنچینیوه په ی کار ه پاک وپوخته کان هه میشه کار چه خراووه دس په نه مه که رو , چو دمای کا ری خاس شکل مه گیرو ئا برا یا واله وشه ویسی که به زوانی انگلیسی نامی ویش دینه وه شم ئا مه وره ئا قصیشه که با سو زنگناریش که رده بی حتما ای کاریه مه که رو وخاس زوانه کی یاد مه گیرو وسپاسیچش مه که رو

  • سیروان حسینی کوی دانشگاه تهران در تاریخ اردیبهشت 6, 1393 گفت:

    با سلام وا احترام
    ممنونم از اینکه به یاد معلم های عزیز یک خاطره خوب تعریف کردی واقعا قشری زحمتکش بوده اند ولی افسوس جایگاهشان خیلی کم رنگ شده و مگر یکی مثل شما ازشون یادی کند.
    از تهران تا پاوه سلام می فرستم خدمت تمامی معلم های منظقه اورامانات که خالصانه برای علم و فرهنگ این دیار زحمت می کشن.

  • دکتر مریوان در تاریخ اردیبهشت 6, 1393 گفت:

    باسلام و احترام خدمت کاکه محمد غریب معاذی نژاد
    از داستانی که نوشته بودید کاملا لذت بردم و به دوران سختی کلیه ی معلم ها پی بردم . شما از معدود معلم های بازنشسته ای هستید که معلوما تت از دوران معلمیت بیشتر و بیشتر شده و بر اطلا عات عمومی و تخصصیت کاملا اشراف دارید. از آن دوستی که از شما انتقاد کرده کاملا یکطرفه و مغرضانه قضاوت کرده چرا پارسال من خودم در مراسم داستان کوتاه در نودشه بودم . می بایستی به شما رای اول رو میدادن چون کل سالن تحت تاثیر داستانت قرار گرفت و یکصدا شما رو تشویق و داستانت رو بهترین دانستن. منتظر مقاله های بعدی شما هم هستیم. پیشاپیش روزت مبارک

  • مدریک ولدبیگی در تاریخ اردیبهشت 6, 1393 گفت:

    ده سو وه ش بو اقای معاذی نژاد
    داستانه که تا فره وه شه به
    مایه افتخارو شانازین په ایمه که معالمو شاره که ما و کسیوه که نسلی اینده تربیت مه که رو انسانی وه بزرگوار و زحمت کیشن

  • ئیبراهیم شه‌مس در تاریخ اردیبهشت 6, 1393 گفت:

    سڵام و حۆرمه‌ت
    جه‌ وه‌ڵاموو ئا ئازیزه‌یه‌ عه‌رز که‌روو په‌ی هۆرچنیه‌ی ئی داستانێ جه‌ هه‌مامه‌و کوڵه‌ داستانێنه‌ ڕاسه‌کێش من هیچ نه‌قشێوم نه‌بیه‌ن داوه‌ره‌کێ ئی داستانێشا هۆرچنیێنه‌ . ئه‌ڵبه‌ت هه‌ر پاسه‌ مزاندێ مه‌لاک و مێعیار په‌ی هۆرچنیه‌ی داستانێوێ عالێ چن چێوێنێ یۆ ئینه‌ که‌ ئی داستانێ ماناو مه‌فهوومش بۆ و دڵه‌ چرکێ کۆمه ڵگایش دلێنه‌ بۆ یۆته‌ر ئینه‌ که‌ ساختاروو داستان کۆتایش بۆ یۆته‌ر ئینه‌ که‌ جه‌ ویاروو زوان و فه‌رهه‌نگوو هه‌ورامانیه‌نه‌ بۆ هه‌ر پاسه‌ ساختار زوانی ڕه‌عایه‌ت کریا بۆ .
    به‌ باوه‌ڕوو من ته‌ماموو ئی مێعیارا جه‌ داستانه‌و ڕوێو جه‌ ده‌ورانوو مۆعه‌لێمیم ڕه‌عایه‌ت کریای بێنێ. کاکه‌حمه‌غه‌ریب وه‌ختێو جه‌ ساڵۆنه‌کێنه‌ ئی داستانێشه‌ وه‌نه‌وه‌ گرذ که‌س سه‌را پا گۆش بێ و ته‌ئسیرش نیا بی دلێ دڵوو گرذی چوون چه‌په‌وانه‌و نویسه‌که‌یش ، ئێجراکه‌ش فره‌ زریف و مه‌حکه‌م و ‌ به‌ له‌هجه‌و خاسوو وێش بێ . ئێجراکه‌ش ئێننه‌ زه‌ریف بێ گرذوو خه‌ڵکه‌که‌ی داواشا که‌رذ هه‌مته‌ر بوانۆشه‌وه‌ و ئێمه‌یچ وه‌خت ما دا ئه‌و داستانه‌کێش به‌ نامێ مانگاوه‌ زه‌ردێ که‌ جه‌نبه‌و ته‌نزیش بێ وه‌نه‌وه‌.
    ئینه‌یچه‌ عه‌رز که‌روو من وێم ئی داستانێمه‌ ویرایێش که‌رذێنه‌ به‌ نۆعێو که‌ (ئایین نگارش و پاراگراف به‌ندی ) به‌ ته‌مامی ڕه‌عایه‌ت کریان و هه‌م فره‌ ڕه‌حه‌تیچ موونیۆوه‌ . به‌ڵام چوون گه‌ره‌کما پی زوه‌نه‌ چنی ئه‌و هۆرچنیاکا چاپش که‌روو نه‌ ذانم به‌ کاکه‌ حه‌مه‌ غه‌ریبی .

    • Ali در تاریخ اردیبهشت 7, 1393 گفت:

      کاک ئیبراهیم دەس وەشیت مەکەروو پەی جواوە ڕێک و پێکەکەیت.هیوادارەنان کاک غەریویچ فرەتەر هەوڵ بدۆ کە هەورامییەکەی دروس بنویسۆ.
      ‌مامۆسا غەریو تاوێ فرێوە چا لۆغەتانە کە فارسیەکەش لێ داستانەکێنە بە کارێ بەردێنێ هەورامییەکەشان بە کار بەرۆ چوون زوانی هەورامی ئاندە دەوڵەمەند هەن.
      ‌بێوەی و بێ مزەڕەت بۆ و تا یاوای بە داستان نویسێوە ڕایوە فرێش نا وەرەنە.
      ‌ئیحترام و ڕیش چەرمەئی و حورمەت گرتەی چەنی ئەرزشی هونەری چێوەکان با تێکەڵ نەکەرم،میعیارمان با عاجز بیەی و خوانەخواسە دڵ وەش کەردەی نەوۆ.
      ‌ئی چێوێ پەی نەسڵە دمەینەکان مەمانانەی با قەزاوەتی خاسمان سەرۆ کەران.
      ‌دیسان خانەو کوڵینتان ئاوا خودا موانەتیتان بدۆ.

  • رویا در تاریخ اردیبهشت 6, 1393 گفت:

    سلامی گرم بی بابه ی عزیزم…
    دس تان وش بو حر فره وه شه به

  • Ali در تاریخ اردیبهشت 6, 1393 گفت:

    دەسۆ وەش بۆ بەڵام وەنەو ئی داستانێ ئینەو زەنگنارە کەردێوە پەی ئەم سەختە بێ.چوون جە هیچ ئوسووڵێوە نویسیای پەیڕەویش نەکەردەن.ئەرەمەرزناو تەختە کرێڵێوە کوردی سەروو کامپیوتریوە کارێوە سەخت نییەن.پەنەم سەیرەن ئانێ نا جایزەشان دان پی داستانێ میعیارشان چێش بییەن؟با کاک ئیبراهیم جواو بدۆوە.بە هەر حاڵ دەسوو کاک غەریوی وەش بۆ وەس نییەن ئێد چوار کەلیمێ بە هەورامی مەنویسۆ،فرێمان هەنێ نە تەنیا نمەتاوان بنویسان بەڵکوو باوەڕیچشان نییەن بە نویسەی و وەنەی بە هەورامی.
    ‌داستانێوە وەختەی مەنیشۆ دڵۆ کە نویسەکەیچش درووس بۆ،یۆ چا چێوانە کە مەبنان پەی نویسەی درووس نویسەیەن.ئومیدوارەنان مامۆسا غەریب وەنەم عاجز نەوۆ. دەسوو سلام پاوەیچ وەش بۆ کە جە فەرهەنگی هەورامی غافڵ نییەن.

  • شیرین در تاریخ اردیبهشت 5, 1393 گفت:

    سلام می گرم پیشکشت کرونه کاک غریوی وشه ویس
    فقط تاوونه دس وش بیت کرونه و توخوا همیشه با سو بیچاره بی یو معلمان مان پی کره که چن نه زحمت مان کیشان و الان هیچ که س هو ا لمان نمه پرسو !!!!!! بوخشینه عال نتاوام هورامی بنویسو

  • ئیبراهیم شه‌مس در تاریخ اردیبهشت 5, 1393 گفت:

    سپاس په‌ی مامۆسای وه‌شه‌ویس
    منیچ ئینه‌ ئاواته‌و دڵیمه‌نه‌ :
    یاخوا خامه‌که‌ت هه‌ر کزی نارۆ ××× بنیشی وه‌ شاذ وه‌شی ونه‌ت وارۆ

  • کوروش در تاریخ اردیبهشت 5, 1393 گفت:

    با سلام و احترام خدمت استاد بزرگوارم جناب آقای معاذی نژاد
    پیشاپیش روز بزرگ مقام معلم رو خدمت شما و تمامی معلمین گرامی تبریک عرض می کنم. واقعا این داستان رو که داشتم میخوندم خیلی برام جالب و لذت بخش بود چون من رو به یاد کلاسهای درس دوران محصلیم برد ی که همه می گفتیم چند شنبه جغرافیا داریم . چرا که بهترین معلومات را به دانش آموز می دادی . به نظر بنده یکی از بهترین معلم های دوران تحصلیم شما هستید و همه محصلات از شما به نیکی یاد میکنند. انشاااله همیشه سلامت و در خدمت جامعه فرهنگی شهرمان باشید.
    به امید مقاله های بعدی شما. کوچک شما کوروش از تهران

  • رها در تاریخ اردیبهشت 5, 1393 گفت:

    دستان وش بو آقای معاذی نژاد داستانکه چ پسنو درس دایتان فه ره وش بیانو کرده.خوزگه دو معلمه پسنو شما چی شاره نه بیبیان.هیچ وقته کلاسو درسو شمه یادمو نمشو.

پاسخ دادن به سیروان حسینی کوی دانشگاه تهران لغو پاسخ