ج 10 فروردین 1403 ساعت 19:27

معنای فلسفی تربیت فرزند…./آدم غلامی

معنای فلسفی تربیت فرزند…./آدم غلامی

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:تربیت فرزند شامل سه مرحله است:نخست مرحله پیش از تولد و دوم مرحله تولد و سوم مرحله پس از تولد.پیش از تولد شامل تمهیداتی است برای زایش فرزند و مرحله دوم شامل اقدام برای زایش و مرحله سوم شامل مراقبت و نگهداری از فرزند و رفع نیازمندیهای اوست به گمان من […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:تربیت فرزند شامل سه مرحله است:نخست مرحله پیش از تولد و دوم مرحله تولد و سوم مرحله پس از تولد.پیش از تولد شامل تمهیداتی است برای زایش فرزند و مرحله دوم شامل اقدام برای زایش و مرحله سوم شامل مراقبت و نگهداری از فرزند و رفع نیازمندیهای اوست به گمان من تربیت در همین معانی ساده خلاصه می شود.

در دستگاه معرفتی فلاسفه جدید انسان موجودی است عاطفی و خردمند،پسوند عاطفه می رساند که انسان موجودی است لبریز از خواست،لبریز از تکانه های غریزی و لبریز از حس های نیرومند و پسوند خردمند یا همان انسان خردمند یعنی انسانی که در جهت سود و زیان خویش حسابگر است،اکنون اگر بخواهیم با توجه به همین معرفتی که فلسفه به ما می دهد تربیت انسان را معنی کنیم می توان گفت تربیت یعنی تلاش در باروری و زایشی موفق و نگهداری و مراقبت از آن.

چه بسیار تربیت مرحله اول و دوم چندان مورد توجه قرار نمی گیرد و معمولا ناخوداگاه این دو مرحله را سپری می کنیم و در مرحله سوم نیز به جای توجه به فرزند و خواستهای او،تمایلات و خواستهای خود را دنبال نموده و سود و زیان کودک را سود و زیان خود می دانیم و از این رو تربیت را مجموعه ای از دستورها و باید ها و نباید ها می دانیم که کودک باید از آنها پیروی نماید.

چنین دستورهایی چه بسا خواست خود والدین نیست و خواستهای ژرف درونی آنها نیز با این دستورها مطابقت ندارد از طرفی این دستورها چه بسا با خواست فرزندان نیز همسو نیست حال آنکه یک تربیت صحیح و طبیعی نباید با خواستهای ژرف درونی و طبیعی فرزندان در تضاد باشد و مراقبت از فرزند و نگهداری از او در این نگرش به این معناست که ناگزیر باید به خواستهای ژرف درونی فرزندان توجه شود و توجه به آنچه که فرزندان می خواهند به معنای مراقبت از آنهاست نه آنچه که ما می خواهیم و اگر چنین نکنیم به زودی میان خواستهای ما و خواستهای ژرف درونی فرزندانمان تضاد ایجاد خواهد شد و همین تضاد کودک را وادار به عصیان می کند.

عصیان و نافرمانی فرزندان حاصل درک نامناسب ما از تربیت آنهاست و تبعات بسیار سنگینی دارد تا جاییکه کالبد فرزندان در این کشاکش افسرده و کسل و ذهن آنها به سمت رهایی از این زندگی سیاه کشانده می شود،ناخوداگاه عملکرد ما آنها را به سمت خودکشی می کشاند و حتی بدتر از آن به سمت تنفر از زندگی،از خود و از گونه انسانی.

آنچه فرزندان را به این راه می کشاند عصیان در برابر خواستهای غیر طبیعی تاریخی و یا خواستهای اجتماعی و یا خانوادگی است.کودکان خواستهای ژرف درونی خویش را باور دارند و خرد خویش را در حراست و پاسداشت خواستهای خویش می ستایند بنابراین تربیت طبیعی یک انسان نمی تواند با خواستهای ژرف درونی او در تضاد باشد و اگر چنین شود عصیان فرزندان را به همراه خواهد داشت.

2 پاسخ برای “معنای فلسفی تربیت فرزند…./آدم غلامی

  • ناشناس در تاریخ بهمن 22, 1395 گفت:

    جالب بود جناب آ قای غلامی دست شما درد نکند

  • ناشناس در تاریخ بهمن 21, 1395 گفت:

    ممنون جناب غلامی.بنده معتقدم که تربیت به معنی کردن ارزش هاست( ارزش های دینی و اخلاقی،اجتماعی،و فرأیی).حال باید والدین با درایت در جهت درونی کردن این ارزش ها گام نهند