پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : تمام اقشار یک جامعه به اندازه ی توان و وسعشان نسبت به اصلاح و پیشرفت آن تکالیف و وظایفی برعهده دارند.

در این راستا عالمان و نخبگان به یمن آگاهی و دانشی که کسب کرده اند ، رسالتی ویژه داشته و بار سنگینی را بر دوش می کشند . علم مسئولیت آور است و دانش نور، بنابراین عالم باید هم مسئول باشد و هم منّّوّر .

انتظارات جامعه از دانشمندان و نخبگان در دهه های اخیر نسبت به گذشته تغییر کرده و در حال تحول بیشتر است. افکارو اندیشه های صاحبان خرد و حضور پر رنگشان در بطن جامعه بازتاب های اساسی در روح و روان مردمان دارد.

از آلام اسفناک امروزی شکاف موجود میان عالمان و مردمان است . اگر این درز حکیمانه پر نگردد، روند آن درگام آخر به آسیب مبدل شده و عواقب ناگواری را بر جای خواهد گذاشت. گوشه گیری نخبگان و به کنج رفتن برخی از دانایان شهرمان، خلوتی است قهرگونه که جای تأمل و اندیشیدن دارد. پس لازم است به میان این عزیزان رفته ، درد دلهایشان را شنیده و از دلایل دوریشان آگاه شویم. این نکته را با دقت و وسواس اشاره نماییم؛ ای عزیزان شما از شیرابه و آب و خاک این دیار تغذیه نموده اید، حال مدیون دین و فرهنگ این مرزو بوم هستید.

مکمل سخن، تکریم و نکو داشت والای نخبگان و ارج نهادن به شخصیت عالمان واجب عینی است. و نشاندن آنها بر بالاخانه ی چشم از ضروریات روزگار می باشد. نوشته ی مذکور فتح بابی است برای ورود جامعه شناسان بومی و دعوتی است از محققان وطن دوست تا به صورت علمی به ارزیابی و بررسی موضوع بپردازند. باشد که متولیان امر از طرحهای متخصصان ساکن در شهر و ایده ی کار بلدان کرد که در اقصی نقاط کشو مشغول به کار هستند بهره ها گیرند.

امید است فرزانگان فرهیخته همچون پدری مهربان و به سفر رفته با کوله باری از دانایی و معرفت به آغوش گرم جامعه برگشته و نامی نیک و ماندگار از خویشتن به جای گذارند.