ج 10 فروردین 1403 ساعت 17:23

استان کرمانشاه، اورامانات و دغدغه ای به نام ” فرهنگ ” /محمد آشنا عباس منش

استان کرمانشاه، اورامانات و دغدغه ای به نام ” فرهنگ ” /محمد آشنا عباس منش

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : انتظار می رود اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و شبکه استانی زاگرس و مطبوعات خارج از گرایشات فکری خود گامی در جهت توسعه فرهنگی استان و منطقه بردارند تا جامعه ای عاری از مشکلات عدیده ی فرهنگی داشته باشیم و نشاط و شادی را به مردم خوب خود ارزانی […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : انتظار می رود اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و شبکه استانی زاگرس و مطبوعات خارج از گرایشات فکری خود گامی در جهت توسعه فرهنگی استان و منطقه بردارند تا جامعه ای عاری از مشکلات عدیده ی فرهنگی داشته باشیم و نشاط و شادی را به مردم خوب خود ارزانی داریم. فضا را برای حضور حداکثری هنرمندان و شاعران و نویسندگان و ناشران و تلاشگران عرصه فرهنگ در همه حوزه محمد آشنا عباس منشها از جمله چاپ و نشر و توزیع کتاب و اقلام فرهنگی آماده کنیم تا نه تنها استانی فرهنگی با سطح دانش و معرفت و حکمت بالا داشته باشیم بلکه میزبانانی خوب برای مردم و هنرمندان دیگر نقاط دور و نزدیک ایران عزیز باشیم.

کردپرس: امروزه در دنیا جوامع مختلف با فرهنگی که از آن جوامع ساطع می شود، شناخته می شوند و بدون شک این فرهنگ و فولکلور ملت هاست که جوامع رنگارنگ را بوجود آورده است. اختلاف در فرهنگ، سلایق و علایق انسانها، جوامع متفاوتی را پدید آورده است. فرهنگ – که زبان، ادبیات، آداب و رسوم، صنایع دستی، لباس، غذاها، چاشنی ها و همه اینها را شامل می شود – در هر بوم و محال و منطقه ای منحصر به فرد بوده، که این به نوبه ی خود تنوع و زیبایی های جهان را بیشتر و صد البته جذابتر نموده است.

کشور ایران و به طبع کرمانشاه نیز دارای تنوع فرهنگ، زبان و ادبیات و … است که جدای از طبیعت زیبا و باشکوه، تنوع فرهنگی نیز جذابیت بیشتری به آن داده است. در این میان اورامانات -که در استان کرمانشاه و در مرز با کردستان عراق واقع شده- نیز دارای پتانسیل های طبیعی فراوان و فرهنگی پرمایه و ارزشمند است.

اما چرا مسئله فرهنگ در کرمانشاه و اورامانات همیشه مطرح بوده و برای ما نیز مسئله شده است؟ بدون اغراق استان کرمانشاه به نسبت همسایه کناری اش -استان کردستان- از رشد کمتری در حوزه فرهنگ برخوردار بوده و بی توجهی مسئولان و بی تفاوتی مردم از عوامل این رشد کمتر بوده است.

اصرار برخی بر امنیتی کردن منطقه و استان، ناهمگون جلوه دادن تفاوت های قبیله ای و زبانی در استان و منطقه، عدم حمایت از فرهنگ، فولکلور و زبان و ادبیات بومی و محلی، نبود ظرفیت های لازم در بین اقشار مختلف مردم با عقاید و سلایق مختلف برای جلب و جذب اعتبارات فرهنگی، عدم انعطاف لازم برای حضور حداکثری گروه های موسیقی و هنری و … همه و همه دست به دست هم داده اند تا استان کرمانشاه و منطقه اورامانات رشد کمتری را در حوزه فرهنگ شاهد باشند.

البته حضور حداقلی هنرمندان، نویسندگان، شاعران و اهالی فرهنگ و هنر در جشنواره ها، همایش ها و مسابقات درون استانی، کشوری و بین المللی قابل انکار نیست و موفقیت آنها چشم نواز و قابل تقدیر است. اما این موفقیت ها تیمی و برنامه ریزی شده نبوده و حاصل تلاش های فردی بوده است. و مطمئنا ادارات و نهادهای فرهنگی استان و منطقه وامدار این موفقیت های فردی نبوده و نیستند.

انجمن ها، NGOها و تشکل های مردمی و مدنی و فرهنگی در استان کرمانشاه و منطقه اورامانات یا در آغاز به دنیا نیامده اند و یا اینکه در بروکراسی های اداری و کاغذبازی های ارگان ها و ادارات به حاشیه رانده شده اند و یا اینکه با فشار اقلیتی از جامعه بسته ی استان و منطقه تعطیل شده و یا اینکه با خواسته نهاد های دولتی به برنامه هایی حداقلی، رسمی و کلیشه ای فعالیت هایشان را تنزل داده اند و آنها را گرفتار روزمرگی و خمودگی و کسالت نموده اند. اما در همین استان همجوارمان کردستان وضع به گونه ای دیگر است. انجمن ها و تشکل های مردم نهاد فرهنگی، ادبی، هنری، زنان، کوهنوردی و حافظان محیط زیست و … دارند کتاب تاریخ فعالیت های خود را می نویسند و آموزش می دهند و کارهای تبلیغی می کنند و شهروندان جامعه را برای پدید آوردن شهری مدرن تر، آبادتر، توسعه یافته تر، آگاه تر و با مسئولیت تر -حداقل از نظر فرهنگی – به پیش می برند.

اگر فرهنگ و فعالیت های فرهنگی در هر شهر، منطقه و استانی جایگاه والایی داشته باشد، آن منطقه و استان مردمانی صبور، با ظرفیت، فعال، با وجدان کاری بالا، دغدغه مند و مسئولیت پذیر تربیت می کند و به جامعه اش تحویل می دهد. نمونه ی شهرهای فرهنگی در ایران کم نیستند؛ شیراز، اصفهان، مشهد، کاشان، سنندج و مهاباد امروزه نگاه ها رابه خود معطوف کرده و افراد را جذب نموده اند و به یقین امید به زندگی در آنها بیشتر و بالاتربوده و مهاجران و مهمانان بیشتری را نیزبه خود جذب می کنند و نامی و اعتباری برای خود در ایران و جهان کسب می نمایند. اما در استان کرمانشاه و منطقه اورامانات وضع بدین گونه نیست.

به راستی چرا از خود نمی پرسیم؟

چرا در کرمانشاه نمی توانیم کنسرتی را برای موسیقی سنتی یا کردی برگزار کنیم؟

چرادر کرمانشاه و پاوه و دیگر شهرهای اورامانات ما با انجمن های فرهنگی – ادبی آزاد، مستقل و موفق رو به رو نیستیم؟

چرا در کرمانشاه و منطقه اورامانات برنامه های فرهنگی و کردی در حد و اندازه دیگر شهرهای کردنشین برگزار نمی شوند و درکلیشه ها گرفتارند؟

چرا در استان کردستان جشنواره های بین المللی تئاتر مریوان، جشنواره کشوری داستان کوتاه بانه، جشنواره منطقه ای تئاتر کردی سقز، جشنواره های متعدد شعر کردی، جایزه کتاب سال کردستان، نمایشگاه کتاب کردستان عراق و چندین نشریه و مجله وزین کردی و فارسی چاپ و منتشر می گردند اما در کرمانشاه و منطقه ی اورامانات خبری از این فعالیت ها نیست؟

چرا در کرمانشاه و منطقه ی اورامانات همه فعالیت های فرهنگی را در نهادهای دولتی تعریف می کنیم؟

چرا انجمن ادبی- فرهنگی شهرستان پاوه (فرهنگی ترین شهرستان کرمانشاه به زعم همه ی مردم ایران) بعداز 25سال هنوز مجوز فعالیت نگرفته است؟

فکر می کنید عامل و عوامل بسیاری از مشکلات اجتماعی و فرهنگی استان و منطقه -ازخودسوزی زنان و دختران گرفته تا خودکشی جوانان و جنگ و دعواهای خیابانی و طایفه ای و نیز مشکلات روحی و روانی، اعتیاد، فحشا و بی بندوباری های اجتماعی- چیست؟

آیا مشکلات را در حذف انجمن ها و تشکل های مردمی و مدنی و فعالیت های فرهنگی، ادبی و هنری نمی بینید؟

آیا این مشکلات اجتماعی متعدد که گریبان گیر جامعه ما شده است را ناشی از حذف نیروهای بومی متخصص و با تجربه  فرهنگی نمی بینید؟

آیا با تک بعدی کردن جامعه  دیگر مشکلات حل می شوند؟

آیا با حذف فعالیت های فرهنگی که باعث شور و شعف و شادی جوامع می شود، می توان به توسعه حداکثری اندیشید؟

 به نظر شما اگر انرژی و پتانسیل جوانان کرمانشاهی و اوراماناتی در مسیر فعالیت های گروهی و سازمان های مردم نهاد، ساماندهی و سازماندهی نکنیم،در جهت منحرف کردن آنها و استان و منطقه  گام برنداشته ایم؟ چگونه است در همه جا می نالیم و آه و واویلا سر می دهیم که جامعه و جوانانمان از دست رفتند اما تلاش های افراد فعال و وطن دوست آبادگر را بی اثر کرده ایم؟

استان کرمانشاه و منطقه اورامانات با تنوع عشیره ها و قبیله ها و طایفه ها نیازمند کار فرهنگی بیشتر است تا اصطکاک هایش کمتر شده و روند روبه رشدی پیدا کند.

رسانه های استان کرمانشاه متعلق به همه ی مردم استان است نه عده ای قلیل که با هدف تضیف فرهنگ، زبان و ادبیات بومی استان و منطقه فضا را با تشویش های ذهنی خود اشغال نموده اند.

انتظار می رود اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و شبکه استانی زاگرس و مطبوعات خارج از گرایشات فکری خود گامی در جهت توسعه فرهنگی استان و منطقه بردارند تا جامعه ای عاری از مشکلات عدیده ی فرهنگی داشته باشیم و نشاط و شادی را به مردم خوب خود ارزانی داریم.

فضا را برای حضور حداکثری هنرمندان و شاعران و نویسندگان و ناشران و  تلاشگران عرصه فرهنگ در همه حوزه ها از جمله چاپ و نشر و توزیع کتاب و اقلام فرهنگی آماده کنیم تا نه تنها استانی فرهنگی با سطح دانش و معرفت و حکمت بالا داشته باشیم بلکه میزبانانی خوب برای مردم و هنرمندان دیگر نقاط دور و نزدیک ایران عزیز باشیم.

منبع :http://abasmanesh.blogfa.com/post/15 وبلاگ محمد آشنا عباس منش

3 پاسخ برای “استان کرمانشاه، اورامانات و دغدغه ای به نام ” فرهنگ ” /محمد آشنا عباس منش

  • سیمین در تاریخ شهریور 27, 1392 گفت:

    تکراریه که

  • م ولدبیگی در تاریخ شهریور 25, 1392 گفت:

    با سلام و سپاس فراوان از جناب اقای عباس منش
    امیدواریم که مسئولین زمینه را برای فعالیت های مثبت جوانان فراهم نمایند و با برنامه ریزی های درست و سازنده جوانان پر شور این مرز و بوم را از منجلاب نیستی و بی هویتی نجات دهند و از گرایش انها به سمت ناهنجاری های اجتماعی جلوگیری نمایند

  • محمدآشنا عباس منش در تاریخ شهریور 25, 1392 گفت:

    سپاس