به گزارش سلام پاوه : اولین صعود زمستانی امسال گروه کوهنوردی هورامان پاوه به قله زاولی و دشت پیازدول پاوه در کوهستان شاهو انجام شد.

به گزارش خبرنگار سلام پاوه : با حمایت دفتر یانه پاوه اولین صعود گروه کوهنوردی هورامان متشکل از (شهریار زبان گهر ، فتح الله حاتمی ، فاروق نادری ، آمانج سلیمی ، عرفان مرادی ، فرامرز جباری ، بهروز کریمی) در روز جمعه ۳ دی ماه ۱۳۹۵ با شور و نشاط خاصی صورت گرفت .

در این راستا توصیف این کوهنوردی زمستانی را از زبان یکی از کوهنوردان میخوانیم:

برودت هوا و یخبندان، حرکتمان را خیلی کند می کرد و هر قدم که به سمت بالاتر حرکت می نمودیم ، ارتفاع برف بیشتر و پیمودن آن با مشکل مواجه می شد . مسیر حرکت در دره واقع بود و باد ، برف های ارتفاعات را به پایین آورده بود . چنانکه در جاهایی ارتفاع برف تا کمر می رسید.

برف نرم و دلهره گام برداشتن در آن و باتبع ترس ناشی از احتمال سقوط ، اعضای حاضر را به ناچار زنجیر وار و پشت سرهم ، راهی کوه سفید پوش زاولی می کرد. در بعضی جاها ، برف یخ بسته بود و برای پیمودن آن ، باید با کلنگی مخصوص ، یخ ها را می شکستیم و جای پای مناسب درست می کردیم که واقعا کار سخت و طاقت فرسایی بود.

مسیر دره لارکاو به قله زاولی که در فصول بهار و تابستان حدود ۳ ساعت طی می شود ، در چنین روزی نیاز به ۶ ساعت کوه پیمایی دارد که با استراحت های کوتاه مدت و صرف مواد غذایی گرم و انرژی زا در طی مسیر ، ساعت ۱۵ : ۲ دقیقه به پیازدول رسیدیم و از آنجا به سمت قله حرکت نمودیم.

با توافق اعضای گروه ، قرار بر این شد که ساعت ۳۰ : ۲ دقیقه به هر کجا که رسیدیم ، برگردیم تا در مسیر بازگشت به تاریکی شب در دل کوهستان سخت ، بر نخوریم. با این شرایط حدود ۱۵ دقیقه مانده به هدف ، به ناچار در مکانی در همسایگی قله ، چند عکس یادگاری گرفته و صعود خود را ناتمام گذاشتیم و به عنوان یک تجربه زمستانی ، این رخداد را در دفتر خاطرات گروه کوهنوردی هورامان ثبت کردیم. مسیر برگشت در مدت ۳ ساعت طی شد و ساعت ۳۰ : ۵ به ویمیر بازگشتیم.

تجربیات صعود :

1. ساعت حرکت با ماشین از هولی به سمت ویمیر قبل از ساعت ۷ صبح باشد
2. افرادی که دچار مصدومیت می شوند به سمت ویمیر هدایت و همراهی شوند که اتلاف وقت نشود.
3. حتما ۳ ساعت زمان برای برگشت در نظر گرفته شود.

تجربه خیال انگیزمان محال است که انسان را از دریچه دیگری وادار به نوشتن نکند ، چند خطی برآمده از ژرفای درون ، نشات گرفته از غوغای بیرون. کوهستان سخت و دره ای که سپیدی آن ، هوش از هر آنچه جنبنده است می برد، در خاموشیِ میان قله هایِ زیبایِ هورامانِ همیشه ایستاده بر خاک ، در سکوتی معنادار ، در شتابانی قلبی که می زند ، فراتر از هر رویایی مرا شاد می کند و لبخند را به دنیایم هدیه می دهد.