نظام ارزشیابی و سازماندهی فرهنگیان،تبعیض ها و تناقضات/ فرزاد دولتخواه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : مقدمه، شکی نیست فرهنگ زیربنای جامعه هست و میزان پیشرفت جوامع در گرو اهمیت به این مقوله می باشد. هرجا و هر زمان حاکمان و دولتمردان نظام تعلیم و تربیت و زیرساخت های آنرا اعتبار و غنای بیشتری بخشیده اند به همان مقدار ترقی و رونق بیشتری در علم […]
- ۱۳ آذر ۱۳۹۵
- کد خبر 50286
- 7 دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : مقدمه، شکی نیست فرهنگ زیربنای جامعه هست و میزان پیشرفت جوامع در گرو اهمیت به این مقوله می باشد. هرجا و هر زمان حاکمان و دولتمردان نظام تعلیم و تربیت و زیرساخت های آنرا اعتبار و غنای بیشتری بخشیده اند به همان مقدار ترقی و رونق بیشتری در علم ، صنعت ، فناوری و ……داشته اند و با اندکی مطالعه در علل پیشرفت کشورهای تراز اول جهان می توان به این نکته پی برد.
قطعا هزینه وابستگی های اقتصادی ، صنعتی و نظامی ما به این کشورهای پیشرفته بسیار کمتر از هزینه ای هست که می شود برای استحکام پایه های فرهنگی و متعاقبا استقلال و خود شکوفایی کشور نمود ویکی از راهکارهای پیشبرد و تحقق آرمان های فرهنگی برای دولت و کارگزاران شیوه ارزیابی معلمان و کیفیت بکارگیری آنها هست.
نظامی که در سالهای متمادی دستخوش تغییر و تحول زیادی بوده هست که پرداختن به آن خارج از توان اینجانب و حوصله مخاطبین می باشد.آنچه در ادامه خواهد آمد برداشت شخصی بنده به عنوان یک دبیر باسابقه شاغل در مدارس منطقه پاوه درباره آسیب شناسی نظام ارزشیابی و سازماندهی معلمان پاوه که اجمالا به آن خواهم پرداخت.
بیان مسئله :
قطعا برای هر سیستم و فرآیندی خروجی آن بیشتر حائز اهمیت است و خروجی آموزش و پرورش دانش آموز می باشد و به طور یقین دبیر یا آموزگار بیشترین تاثیر را براین محصول خواهد داشت. متاسفانه سیاستگزاریهای نظام آموزشی ما به گونه ای است که جایگاه تدریس را تنزل داده و نوعی گرایش کاذب و سود جویانه به سمت مدیریت و معاونت و سمت های اداری بوجود آمده و میل و رغبت به تدریس و کلاس داری که زیر بنای نظام آموزشی است کمرنگ شده است؟!
چرا فرم ارزشیابی دبیران و آموزگاران بازتاب عملکرد واقعی آنها نیست و ارتباط کاملی با کمیت و کیفیت شیوه تدریس معلمان ندارد؟ چرا یک دبیر یا آموزگار بعد از سالهای متمادی حضور در کلاس درس و تحمل مشقات فراوان که از سر وصورت برفی اش به وضوح نمایان است هیچ امتیاز و تشویقی ندارد اما در عوض مدیران یا معاونین مدارس برای تمام وقتهایی ک زحمت نمی کشند تشویق و امتیاز می گیرند!؟
چرا در فرم سازماندهی ، دبیران و آموزگارانی که سالهای پیاپی در کلاس تدریس نموده اند برای آنها امتیازی وجود ندارد ولی مدیران یا معاونین مدارس برای هرسال عدم حضور در کار تدریس امتیاز و تشویق وجود دارد؟ چرا سازماندهی به گونه ای است که بعضیها خرمیش بخواهند یعنی هم مدیر باشند و هم دبیر. آیا میشود شخصی هم در کلاس مشغول تدریس باشد و همان زمان امورات مدرسه را مدیریت کند آیا انجام یکی از این دو امور سبب تضییع شدن حق دیگری نمی شود و آیا این اجتماع نقیضین نیست؟!
چرا حضور در مدارس شهر پاوه با آنکه دانش آموزان بیشتر ، کنترل سخت تر و توقعات بالاتر است. نسبت به مدارس روستا با وجود دانش آموزان کمتر و توقعات پایین تر مزایای بسیار کمتری دارد؟! چرا دبیر یا آموزگار همانند شمع در کلاس روشنایی می دهد و خود آب می شود اما حقوق و مزایایش بسیار کمتر از یک مدیر یا معاون مدرسه است که بیشتر پشت میزش و روبروی کامپیوتر می نشیند و گویی کار خوب کردن تنبیه دارد نه تشویق؟!
چرا تعداد کثیری از مدیران و معاونین در انتصاب آنها روابط بیش از ضوابط و استحقاق تاثیرگذار است و دانش آموز و مدرسه یک حیات خلوت برای آنها شده است تا جایی که برای سالهای پایانی دوران خدمت عده ای از همکاران مدیریت ها سهمیه بندی می شوند و همین موضوع سبب ایجاد جوی بسیار ملتهب میان فرهنگیان برای بدست آوردن این سهمیه ها می شود؟!
و اما اتفاق ناخوشایند دیگر درباره مسئله ارزشیابی سال تحصیلی قبلی معلمان از سوی اداره و به تبع مدیران مدارس در اوایل مهرماه 95 بود. درست زمانیکه اکثر دبیران و آموزگاران ذهن و فکر خود را متمرکز بر درس و کلاس انتخابی سال تحصیلی جدید می نمودند به یکباره اتفاقی دیگر پیش آمد که هم وقت و تمرکز معلمین را گرفت و هم منزلت آنها را زیر سوال برد!
بله ارزشیابی سال گذشته که باید در موقع خود انجام شود اما به هر دلیل به تعویق می افتد و فاجعه زمانی اتفاق می افتد که شایعه ارتقا حقوقی معلمان پیش می آید و مشروط می شود بر تهیه چندین مقاله تحقیقی و تحویل به مدیران مدارس جهت رسیدن به حدنصاب نمره ارزشیابی و آنهم در عرض فقط چند روز ! یعنی کاری که می بایست ماهها و بلکه سالها برای آن وقت گذاشت و هزینه نمود بایستی ضربتی انجام میشد.
اینجا بود کاسبی کافی نت ها رونق بیشتری یافت و سبیلشان چرب شد. عمق فاجعه زمانی است که تهیه این مقاله ها به لطف سرقت های اینترنتی و نبود قانون کپی رایت تنها در عرض چند دقیقه بیشتر طول نکشید. البته نیک پیداست که همه این مقاله ها یا مچاله خواهند شد یا خیلی شانس بیاورند در لابلای گرد و خاک های بایگانی ها برای خود جا خوش می کنند بی آنکه نه تهیه کننده و نه تایید کننده آنها کمترین التفاتی نمایند و آنچه می ماند خنده تلخ متصدیان کافی نت ها و قضاوت نسلی ک قرار هست معلمش الگویی اندیشمند برای فتح قله های علم و دانش باشد !!!
نتیجه گیری:
آیا این نوع نگرش و ارزشیابی موجبات رشد و ارتقا شغلی ، مادی و معنوی فرهنگیان و به تبع آن ترمیم و تقویت زیرساخت های فرهنگی و ساختن نسلی خلاق و کوشا که لازمه متعالی شدن هر جامعه ای است خواهد شد یا خیر؟!
با تشکر فراوان از سایت سلام پاوه
فرزاد دولتخواه
بسیار زیبا و مناسب است.سیستم آموزش و پرورش در سراسر ایران ایراد دارد اما در پاوه چندین برابر است.وقتی مدیریت مدارس مال عده ای خاص است و وقتی ریس اداره با باند بازی انتخاب میشود و وقتی افراد توانمند دلزده می شوند دیگر عاقبت کار مشخص است.همه چیز پشت پرده تعین میشود و برای بقا تن به هر کاری می دهند انچه در آموزس و پرورش پر رنگه تنها شعار است و بس
احسنت به شما
ولی کو گوش شنوا . به حق که سیستم آموزش و پرورش ایران فرسوده و نا عدالت است .
مطلب بسیار خوب و بجایی بود البته بیشتر باید غبطه خورد که چرا در چنین سال هایی کسی اعتراضی نداشته برای منم سوال است !!!
فیدبک آموزش و پرورش دانش آموز است که به خوبی گویای احوال است ، کسانی که حتی توانایی خرید نان از نانوایی سر کوچه را ندارند چطوری می خواهند قله های علم و پیشرفت رو بپیمایند الله اعلم .
با عرض معذرت در بخش مقدمه پاراگراف ۱۰ اصطلاح بسیار بیشتر صحیح می باشد
در ودبرتو کاک فرزاد عزیز واقعا گل نوشتی ماهم همین دردراداریم ای کاش مسولین بالا دست فکری به حال معلمین رحمت کش بکنند
مطالب ارزنده ای ارایه شده است. واضح است که نگارنده با جمع آوری اطلاعات موثق و ایجاد ترتیبی منطقی بین آنها حق مطلب را ادا نموده است. با آرزوی توفیق برای ایشان و همه فرهنگیان متعهد دیارمان.
به نظرمن اگه این سازمان عریض وطویل روتعطیل کنندبه یکباره مشکلات کشورحل خواهدشد.