پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه به نقل از اورامانات: نتیجه سوگند خوردن به واژه ی طلاق حرام شدن زن محترمه از نظر روابط … و کفاره آن ازدواج مجدد و در قاموس خودشان ” جاش کردن ” است و حالا خر بیار و باقالی بار کن!

به گزارش سلام پاوه و به نقل از اورامانات :، بسیاری از ما این واژه را در طول روز شاید بارها بشنویم. این جمله خبری ، امری و عاطفی سوگند گونه به حدی تکرار شده است که تا حد بسیاری از قبح آن کاسته شده است و حتی افراد مجرد هم بدون توجه به معنی و مفهوم آن تکرارش میکنند و تا حدی دوست دارند که بزرگ جلوه کنند و مانند اجداد خود با این جمله اناث را بترسانند.

در بازار و کسانی که اهل معامله و بده وبستان هستند ( و حتی غیر بازاری ) برای توجیه عمل خود و برای به کرسی نشاندن حرف خود و برای صدق گفتار خود پیوند خانوادگی خود را به وثیقه می گذارند، هر چند زنها در کارهای بیرون از خانه نمی توانند بعضی اوقات حضور فیزیکی داشته باشند اما حضور معنوی آنها در بین مردان بزرگوار به چشم دیده می شود.

در جامعه ایی که دروغ فرمانروایی کند ، در جامعه ایی که قدر کلمه مقدس ” خدا ” پایین بیاید ، در جامعه ایی که مقدسات مورد باور نباشد، در اینجاست که مردان نزدیکتر از زن خود را برای وساطت سراغ ندارند، در اینجاست که مردان با تکیه بر ترکیبات اضافی! خود پای شرف خود را به میان می کشند.

در اینجاست که مردان برای توجیه عمل خود می برند که دوخته نشود، در اینجاست که مردان غیرتشان گل کرده و پا را فراتر گذاشته و با شجاعت ” سی مه زه وه ته لاق ئه خون” که هیچ کس و ناکسی نتواند ترمیم کند.

بوده اند کسانی که با گفتن این جمله همه چیز خود را به باد داده اند. مثل قماربازی که بعد از باختن تمام مایملک منقول و غیر منقول خود در آخر تنها داشته اش را ( زن یا دخترش ) گرو می گذارد تا مال باخته اش را پس بگیرد ، غافل از اینکه روی دور باخت قرار گرفته و این آخری را هم از دست می دهد و از دست خواهد داد.

اگر به بحث های جامعه شناختی قضیه رجوع شود به اهمیت مساله ازدواج و ارزشی به نام ناموس برمیخوریم. در قاموس ما ناموس ارزشی حیاتی و غیر قابل انکار و تخطی از آن غیر قابل بخشش است. ( هر چند امروزه کم رنگی این ارزش دیده می شود) ناموس هر فرد و خانواده ایی را به غلط به زنان و دختران خانواده ارتباط می دهند و مردان خود را در این زمینه صاحب سهم نمی دانند.( که صد البته سهم خود را از مسایل اقتصادی خانواده به جای این امر گرفته اند ) از طرف دیگر برای حفظ برتری خود و نشان دادن قدرت نرینگی خود این جمله سوگندگونه را میخورند!

زشتی این جمله زمانی آشکار می شود که این افراد اشتباهی این قسم را بفرمایند و خلاف آن ثابت شود که باید کفاره این قسم را بدهند. کفاره این قسم هم مثل قسم به خدا و اولیا و انبیا نیست که با پول و روزه گرفتن و اطعام ایتام بشود جبران کرد.

نتیجه این قسم نابجا حرام شدن زن محترمه از نظر روابط .. و کفاره آن ازدواج مجدد و در قاموس خودشان ” جاش کردن ” است و حالا خر بیار و باقالی بار کن!

انگار با خوردن این قسم میخواهند که بزرگترین لذتهای دنیا را ( به زعم خودشان) که همانا همخوابگی با زنانشان است ( البته در صورت عدم واقعیت) بر خود حرام کنند. و کسانی که واضع چنین جمله ایی هستند حتما راه در رویی برای خود در نظر گرفته اند که همانا ازدواج مجدد با همان مقسوم! البته با شیوه خودشان  است.

کسانی که پیوند مقدس ازدواج و خانواده را در یک جمله و با یک قسم جعلی تا حد یک شوخی مسخره پایین آورده اند مسلما هیچگاه به خانواده احترام قایل نیستند و همه چیز را در یک مساله میبینند و آن پایین آوردن شان و منزلت زنان ( البته زنان خود را ) تا سر حد یک رابطه جنسی معمولی است و ازدواج و خانواده را در همین حد میبینند.

هر چند پیوند ازدواج آنقدر محکم و مقدس است که با گفتن این الفاظ  (  که از روی ناآگاهی و گاها از روی عادت است)  نباید به هم بخورد اما بعضی از رسوم و عادتهای مردم تابع قوانین شفاهی و مکتوب نیستند و دیده شده است که خانواده هایی با حکم قوانین و رسوماتی تشکیل شده اما با جمله ایی که تابع هیچ اصولی نبوده از بین رفته است.

روژان نیوز