پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : حفاظت از محیط زیست با توجه به قوانین دست و پاگیر، برووکراسی اداری و گستردگی دامنه‌ی مقوله‌ی محیط زیست به تنهایی از طریق نهادهای دولتی امکان پذیر نمی‌باشد؛ بلکه این تشکل‌های مردمیِ غیر دولتی هستند که نقشی موثر، در دست‌یابی به اهداف محیط زیست، کاهش آلودگی و ترمیم خسارت‌های زیست محیطی را بر عهده دارند.

بدون شک بحران‌های زیست محیطی امروز را می‌توان معلول کژاندیشیِ فکری انسان خواند و به همین ترتیب بازنگری در شیوه‌ی برخورد با محیط زیست برایمان لازم بنظر می‌رسد. بین توسعه و محیط زیست هیچ حد فاصلی وجو ندارد و حفاظت از محیط زیست اولین قدم در رسیدن به توسعه پایدار بشمار می‌آید و تحقق چنین هدفی جز با حاکمیت اخلاق زیست محیطی در تمام سطوح جامعه ممکن نیست. اخلاق زیست محیطی همان رفتار ایده آل بشر نسبت به محیط زندگی خود است. با توجه به خللِ وجودِ سر فصل آموزشیِ زیست محیطی، در مقاطع مختلف تحصیلی، انتظار رفتارهای زیست محیطی متفاوت از افراد تحصیل کرده، غیرعاقلانه به نظر می‌رسد و گاهاً مطالعات انجام شده خلاف این تصور که نسل جدید از رفتارهای محیط زیستی بیشتری حمایت می‌کنند را به اثبات می‌رسانند. گاهی هم انسان علی‌رغم آگاهی و شناخت نسبت به مسائل و مصائب محیط زیست، به هنگام تضاد منافع خود با مصلحت‌های آن، رو در روی محیط زیست قرار می‌گیرد که موضوعیت پرداختن صرف، به بالا بردن سطح آگاهی افراد جامعه را نیز از دستور کار خارج می‌نماید.

نقش انجمن‌های مردم نهادِ زیست محیطی در بدو امر، آگاه سازی عمومی و از سوی دیگر نوعی نظارت بر عملکرد دولت و حکومت در امور محیط زیست است. مشکلات زیاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و داخلی، گاهاً موجب انحراف این انجمن‌ها از رسالتی می‌گردد که برای خود تعریف کرده‌اند. تعامل و تلاش جمعی، همفکری و مشارکت مردم با دولت، زیر سایه‌ این انجمن‌ها برای آگاهی بخشی، ایجاد حس مسئولیت، پیگیری و حل معضلات، ضرورتی غیرقابل انکار است.

اگر؛

ü      اطلاع رسانی و آگاه‌سازی درباره مسائل و موضوعات زیست محیطی

ü     ترویج شیوه‌های پایدار در تولید و مصرف با تاکید بر مبارزه با تخریب محیط زیست

ü     سازماندهی مشارکت‌های مردمی

ü     نظارت عمومی بر پروژ‌ها و مسائل زیست محیطی

ü     ارتقاء سطح دانش اعضاء در زمینه‌های مختلف محیط زیست

ü     انجام پروژه‌های تحقیقاتی و اجرایی در زمینه حفاظت از محیط زیست

ü     همکاری و همفکری با سازمان‌های ملی و بین المللی حفاظت محیط زیست

از اهداف انجمن‌های حامی محیط زیست است، در یک جمله، حمایت، همکاری و همراهی با این انجمن‌ها، باید هدفی برای هر شهروند باشد.

آتش سوزی‌های هر ساعته در نقاط مختلف منطقه در تابستان سال جاری، تا حدودی اقدامات انجمن‌های حامی محیط زیست را تحت و شعاع خود و ناخواسته آنان را در مسیر تک بُعدیِ فعالیت قرار داده بود. با نگاهی به کانون‌های اطلاع رسانی در فضاهای مجازیِ برخی از انجمن‌های فعال در سطح منطقه، با شروع شدن فصل سرما نیز دوباره شاهد همان فعالیت تک بُعدی، با تفاوتِ در موضوع می‌باشیم که گاهی با افراطی غیر قابل فهم موجب دلزدگی و منقبض شدن تفکر آنانی که هنوز با تعاریف اولیه محیط آشنا نیستند، می‌گردد. اگر خوشبیانه به موضوع بنگریم و شبهه‌ی تلاش برای جا انداختن تفکری خاص در جامعه، با طرح برخی موضوعات بیگانه با فرهنگ خود را رد نماییم، بازهم باید گفت: پیمودن این مسیر و مانور دادن و زوم کردن بر موضوعاتی خاص و نادیده گرفتن و ساده گذشتن از کنار مسائل بنیادی‌تر محیط و افراط در اولاتر خواندن پدیده‌های محیطی، جانوران و حیوانات در برابر انسان، به بی‌راه رفتن می‌ماند.

امید است که انجمن‌های زیست محیطی فراگیر‌تر و تخصصی‌تر به فعالیت‌های خود ادامه دهند.

نویسنده : دیار عبداله‌زاده