نکاتی درباره ی فرهنگ تفریح و گردش در طبیعت

هر سال با فرارسیدن فصل بهار، گروه کثیری از مردم منطقه و اطراف، جهت گردش و تفریح به دامن طبیعت زیبای اورامانات روی می آ ورند. این منطقه‌ دارای جاذبه ها و زیبایی های فراوانی است و پتانسیلهای لازم جهت تبدیل شدن به یکی از قطبهای گردشگری ایران را دارمی باشد. متاسفانه به علت بی مهری و بی توجهی مسئولین و بی تفاوتی مردم، آنچنان که باید، بدان بها داده نشده است. این منطقه نه تنها در ایران ناشناخته است، بلکه با تخریب طبیعت خدادادی و معماری قدیمی اش ـ به خصوص در پاوه ـ و اجرای طرحها و برنامه های غیر کارشناسانه و غالبا منفعت طلبانه ـ آن هم برای عده ای معدود ـ ؛ روز به روز از طبیعت زیبا و جاذبه های آن کاسته می شود.

زیبایی و جذابیت طبیعت در بهار به وجود پوشش گیاهی، گلهای رنگارنگ و متنوع، پرندگان و … بستگی دارد؛ و کسی حق ندارد با آلوده کردن و تخریب آن و شکار بی رویه، مردم را از تفریح، مشاهده و لذت بردن از این مناظر زیبا محروم نماید. حفظ محیط زیست با نهادینه کردن فرهنگ استفاده از آن ( گردش، شکار، تفریح، شادی و ..) مقدور می باشد. ما در تفریح، شادی و … تا آنجا آزادیم که حقوق دیگران را ضایع نکرده و باعث آزار و اذیت دیگران نشویم. محیط زیست و استفاده از آن، حق فرد یا گروه خاصی نیست؛ بلکه سرمایه ای ملی است که همگی به یک اندازه در آن سهیم هستند.

ضمن آرزوی سالی پر خیر و برکت و توفیق روزافزون شهروندان محترم ، در راستای فرهنگ استفاده از طبیعت دیار محبوبمان، بیان پیشنهادها و توصیه‌های زیر را ضروری می دانم:…

پیشنهادات1:

1. آسفالت یا شن ریزی یا حداقل جدول کشی در کنار جاده‌ی گردشگاههای « ویمیر»، «سه‌رده‌ره» و… توسط مسئولین ذیربط. متاسفانه هرسال به علت عدم وجود آسفالت و جداول و …، بارشهای سالیانه باعث آب گرفتگی و صدمه به این جاده ها و تحمیل هزینه های گزاف می شود.

2. ساخت توالتهای بهداشتی در تفریحگاههایی چون « ویمیر»، « بانه‌مه‌ران» و … جهت رفاه حال شهروندان و جلوگیری از آلودگی محیط و …

3. قرار دادن جایگاههای دفع موقت زباله یا سطلهای زباله به تعداد و حجم مناسب، در تفریحگاهها و مسیرهای منتهی به آنها؛ و جمع آوری و دفع روزانه‌ی آنها.

4. توزیع کیسه های زباله و پمفلتهای آموزشی میان مردم در تفریحگاهها و مسیرهای ورودی به آنها، در روزهای تعطیل، به خصوص روز سیزدهم فروردین.

توصیه ها:

1ـ آموزش مستمر به اعضای خانواده و اطرافیان، در زمینه ی حفاظت از محیط زیست و عدم آلوده کردن آن؛

2ـ از پراکندن زباله در مسیر و تفریحگاهها پرهیز کنیم. زباله های تولیدی خود یا قدیمی رها شده در طبیعت را در کیسه هایی قرار داده و آنها را در جایگاههای موقت یا سطلها – در صورت وجود – ریخته، یا با خود به شهر آورده و در سطل زباله قرار دهیم؛

3ـ جهت کاهش حجم زباله، در حد امکان از همراه بردن وسایل و ظروف یکبار مصرف خودداری کنیم؛

4ـ به هنگام عبور از جاده های منتهی به تفریحگاهها و نیز خود گردشگاهها، به علت خاکی بودن مسیرها، جهت رفاه حال گردشگران و جلوگیری از گرد و خاک و ایجاد آلودگی و مزاحمت، با حداقل سرعت حرکت کرده و وسایل نقلیه را در مسیر عبور دیگران پارک نکنیم؛

5ـ از بیراهه رفتن و میانبر زدن در مسیرهای عمومی ـ به خصوص با ماشین ـ پرهیز کنیم؛ و وسایل نقلیه را در حاشیه‌ی جاده ها پارک کرده و از پارک کردن آنها بر روی سبزه و چمنها خودداری کنیم. متاسفانه عدم رعایت این مورد باعث آسیب جدی به فضای سبز گردشگاههای « ویمیر»، «سه‌رده‌ره» و… شده است؛

6ـ به جای کندن و لگد مال کردن گلهای زیبا و محروم کردن دیگران از دیدنشان، از آنها عکس بگیریم؛ و از تماشای آن با هر بار نگاه کردن به آن لذت ببریم؛

7ـ پرهیز از لگدمال کردن، کشتن یا آزار و اذیت جانداران موجود در طبیعت؛ به گفته ی فردوسی:

میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است

8ـ از دست زدن و شکستن تخم پرندگان و تخریب لانه ی آنها پرهیز کنیم؛

9ـ از نشستن در کنار چشمه سارها که مردم جهت نوشیدن یا استفاده های دیگر از آب به آنها مراجعه می کنند و همچنین از آلوده کردن ته‌وه‌ن نما (ته‌خت تانجی) – که یکی از نمادهای بارز مسلمان بودن مردم این دیار می باشد – خودداری کنیم؛

10ـ از روشن کردن آتش روی سبزه، بوته ها و نزدیک ساقه یا شاخه ی درختان پرهیز کرده ؛ و در محل آتشدانهای مورد استفاده‌ی قبلی یا بر روی خاک فاقد گیاه و سبزی، آتش روشن کنیم؛

11ـ وسایل و امکانات روشن کردن آتش ( پکنیک، هیزم، زغال و …) را به همراه برده و از قطع کردن و بریدن شاخه های درختان یا کندن بوته ها و … جهت برافروختن آتش خودداری کنیم؛

12ـ بر روی تنه‌ی درختان یادگاری ننوشته و از کندن گلهایی چون « هه‌راله بره‌م یا قه‌قله بازی “، « لو» و … پرهیز کنیم؛ و در صورت استفاده از گل و گیاهان خوشبو یا دارویی، از کندن آنها از ریشه، خودداری کنیم؛

13ـ از قضای حاجت در معابر، نزدیک چشمه ها و جویبارها و .. بپرهیزیم؛

14ـ از آلوده کردن آبهای جاری خودداری کنیم؛

14ـ از کشیدن سیگار یا رها کردن سیگار نیم افروخته در طبیعت پرهیز کنیم؛

15ـ به هنگام بازگشت آتش مورد استفاده را خاموش نماییم؛

16ـ با رفت و آمدهای بیجای خود و وسایل نقلیه یا ایجاد سر و صدا ( بوق زدن، گاز دادن اضافی، افزایش صدای ضبط صوت، ارگ و …) از ایجاد مزاحمت برای دیگران پرهیز کنیم.

17ـ حریم خانواده ها را رعایت کرده و با کنجکاوی، خیره شدن، فیلمبرداری و … برای دیگران مزاحمت ایجاد نکنیم.

18ـ نسبت به آلودگی و تخریب محیط زیست، بی تفاوت نباشیم؛ و در صورت امکان با روشی حکیمانه و مودبانه، تذکر و آموزش دهیم.

1ـ این پیشنهادها در نوشته ای به تاریخ 17/1/1390 نیز مطرح شده اند؛ اما متاسفانه چون تا کنون هیچکدام ـ بجز توزیع کیسه زباله در سیزدهم فروردین امسال ـ عملی نشده اند، بازهم ذکر آن ها را ضروری دانستم.

پاوه – حیدر غلامی 27/12/1392