پ 09 فروردین 1403 ساعت 14:43

حقوق عقب افتاده خبرنگاران منطقه…!/ کوثر فخری

حقوق عقب افتاده خبرنگاران منطقه…!/ کوثر فخری

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : وقتی با این تیتر مواجه شدید، احتمالا به وجود غلط املایی در تیتر مشکوک شده و با خود فکر کردید که ممکن است اشتباه تایپی نویسنده بوده باشد! خیر! اینگونه نیست، سال هاست که غلط هایی املایی دیگری در دستورات و قوانین کشوری و منطقه ای در حق خبرنگاران […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : وقتی با این تیتر مواجه شدید، احتمالا به وجود غلط املایی در تیتر مشکوک شده و با خود فکر کردید که ممکن است اشتباه تایپی نویسنده بوده باشد! خیر! اینگونه نیست، سال هاست که غلط هایی املایی دیگری در دستورات و قوانین کشوری و منطقه ای در حق خبرنگاران و نویسندگان وجود دارد! سال هاست که  حقوق خبرنگاران منطقه عقب افتاده است و مدت هاست که دلسوزانی ساعی با پشتکار  فراوان و خستگی ناپذیر در عرصه خبر و اطلاع رسانی بدون حق و حقوقی اخبار منطقه و کشور را می نویسند و منعکس می کنند…اما متاسفانه قلمی که  از سوی مسئولی و نهادی به نفع این فعالان اجتماعی بنویسد، جوهر ندارد! آری ، هفدهم مرداد ماه 1395 مصادف با روز خبرنگار و تکریم از این قشر است. شاید اگر قصد داشته باشیم در ارتباط با موضوع حق و حقوق و مسئولیت های اجتماعی این طیف از اجتماع سخن به میان آوریم، مجبور شویم روزهای زیادی از درددل ها و گلایه هایمان برایتان بنویسیم…کوثر فخری

اما در ابتدا گذری به تاریخ خبرگزاری و اطلاع رسانی میزنیم. به یقین میتوان گفت تاریخ خبرنگاری و اطلاع رسانی عمری به دارازی تمدن بشری دارد.اما اگر به گذشته های نزدیک تر رجوع کنیم خواهیم دید که در نیمه های دوم قرن نوزدهم دوره مطبوعات آرمان گرا به سرآمده و به عصر مطبوعات و رسانه های خبری و تجاری نزدیک می شویم.

این سرآغازی است بر شکل گیری مطبوعات و رسانه هایی که در نیمه های دوم قرن بیستم به تکامل رسیدند، از این زمان فعالیت خبرنگاری و روزنامه نگاری را می توان یک حرفه نامید. پیش تر از این تاریخ به گونه ای این حرفه یک کار آرمانی بوده و هدف از آن خدمت به انسانیت و کمک به تحقق انقلاب ها و شورش هایی بر علیه استبدادهایی جهانی و علی الخصوص اروپایی بود. بیشترِ نویسندگان و روشنفکرانی که کار روزنامه نگاری یا مطبوعاتی داشتند به منظور آرمان ها و اهداف آزادیخواهانه یشان به قلم فرسایی می پرداختند.(1)

با گذر زمان و بعد از وقوع انقلاب های رهایی بخش در اروپا،انقلاب صنعتی، تولیدات انبوه، صنعت حمل و نقل پیشرفته تر، رسانه های جدیدی مانند رادیو و تلویزیون و … خبررسانی و اطلاع رسانی شکل دیگری به خود گرفت و به عنوان یک حرفه شناخته شد. کاغذ اخبار به عنوان اولین های مطبوعات و رسانه در ایران  حدود 181 سال پیش منتشر شد.

باید گفت و نوشت که روزنامه نگاران و خبرنگارانی که در منطقه پاوه و اورامانات به صورت حرفه ای یا آماتور مشغول به کار خبررسانی و اطلاع رسانی هستند، به واقع در راستای اهداف خیرخواهانه و آرمان گرایانه خویش به این وظیفه می پردازند، البته با این تفاوت که اهداف آنان ضد استبدادی و شورش گرایانه نیست و صرفا اخبار و اطلاعات را جهت اطلاع همشهریان و مسئولان منتشر می کنند… نشان به آن نشان که بیمه و حامی مالی ندارند و صرفا جهت علاقمندی و مسئولیت پذیری خود به این حرفه روی آورده اند. بدون هیچ منابع مالی و حقوق و مزایایی و در راستای همان اهدافی که سال ها هر خبرنگار مشتاقی را به عرصه و وادی اطلاع رسانی می کشاند…

اما مراحل مهم جستجو و تهیه و تنظیم اخبار به عهده خبرنگاران، نویسندگان مطبوعات؛ تهیه کننده گان برنامه های رادیوئی و تلویزیونی است. (2)با پیشرفت تکنولوژی و ورود اینترنت و رسانه های دیجیتال به عرصه خبرگزاری، هر شهروند نیز می تواند یک خبرنگار افتخاری باشد و با جستجوی اخبار و رویدادها و انتقال آنها در صفحات و کانال های شخصی اینستاگرام، فیسبوک، تلگرام و … در عرصه خبررسانی و اطلاع رسانی بصورت آماتور فعالیت کند. پاره ای از این وقایعی که به سادگی هر شهروندی می تواند به آنها دسترسی داشته باشد مانند زمین لرزه، آتش سوزی و … که جنبه مادی دارند و برخی دیگر از اخبار مانند اعلامیه های سیاسی، نطق های پارلمانی و اظهار نظرها و مصاحبه ها جنبه معنوی دارند.(3)

لازم است هر خبرنگاری این سه ویژگی زیر را داشته باشد:روز خبرنگار

  • ذوق و استعداد شخصی2- آموزش تخصصی3- مسئولیت اجتماعی(4)

در همین مبحث باید نوشت که خبرنگاران و رسانه های محلی و سراسری به دور از واقعیت و در راستای اهداف شخصی خود عمل کنند و البته خبرنگارانش دارای ویژگی های فوق نباشند، جامعه و مردم را متضرر خواهند کرد و به واقع سنگ روی سنگ بند نمی شود! روزنامه نگار یا خبرنگار محلی باید در همه جا حضور داشته باشد و ناظر وشاهد وقایع و رویدادها باشد، پس به واقع باید یک شغل ثابت برای او باشد که از آن راه کسب درآمد کند که متاسفانه در مورد خبرنگاران و روزنامه نگاران منطقه باید گفت این شغل ثابت بدون درآمد است و متاسفانه به هیچ وجه نمی توان به عنوان حرفه اول روی آن حساب باز کرد! و باز هم خاطر نشان می کنم که حقوقشان عقب افتاده است!

با اینکه ابتدایی ترین اخلاق حرفه ای روزنامه نگاری و حقوق آن رد سال های 1920 و در کشورهای اسکاندیناوی و سپس در فرانسه و انگلیس تهیه شد(5) اما سال ها گذشت تا اولین مصوبه های قانون مطبوعات در ایران تدوین شود. در سال 1326 لایحه قانونی مطبوعات تصویب شد. بعد از انقلاب در مرداد 1358 قانون مطبوعات در جمهوری اسلامی ایران تصویب و تشریح شد. بعدها در سال 1364 و سال های دیگر قوانین مطبوعاتی اصلاح شده و دستخوش تغییراتی شد(6) اینکه این قوانین و مصوبات تا چه اندازه توانسته حق و حقوق خبرنگاران و رسانه ها را ادا کند، باید بیشتر و عمیق تر مورد موشکافی قرار گیرد، اگرچه به وضوح می توان دید که متاسفانه همیشه دیوار خبرنگاران و رسانه ها بویژه در سطح شهرستان ها بسیار کوتاه است. حقوق حرفه ای و مکفی برای خبرنگاران و روزنامه نگاران محلی نداریم و متاسفانه خبرنگاران منطقه حقوق و مزایا، بیمه، حق بازنشستگی، ازکارافتادگی، امنیت شغلی، استقلال حرفه ای و هیچگونه حق و حقوق دیگری نداشته و متاسفانه هیچ ارگان و نهادی نیز حامی این قشر کم توقع نیست.

حقوق و مسئولیت اجتماعی خبرنگاران منطقه ما چگونه تحقق پیدا می کند؟ اگرچه این مبحث فراگیر است و شاید شامل بیشتر خبرنگاران و اصحاب رسانه در کشور شود اما این واقعیت یک بده بستان حقیقی است و هنگامی که حقوق یک خبرنگار و استقلالش به رسمیت شناخته شود، وی نیز مکلف به اجرای قوانین و مقررات مطبوعاتی و رسانه ای است. به گفته  «دکتر محمدمهدی فرقانی» استاد دانشگاه علامه طباطبایی تهران در یکی از مصاحبه هایش:« بحث مسئولیت اجتماعی روزنامه‌نگار وقتی معنا پیدا می‌کند که ابتدا حقوق حرفه‌ای او تعریف ‌شود و استقلال حرفه‌ای او به رسمیت شناخته شود، یعنی در این جا نه حقوق منهای مسئولیت معنا دارد و نه مسئولیت بدون حقوق. طبیعتاً وقتی این حقوق مشخص شدند، روزنامه‌نگار هم باید در قبال عملکرد خود پاسخگو باشد».(7)

هنگامی که فعالیتم را در پایگاه خبری، تحلیلی سلام پاوه آغاز کردم با جوانان و دلسوزانی همکار شدم که شاهد زحمات شبانه روزیشان برای کسب اطلاعات و انعکاس صحیح آن در این رسانه بودم. پشتکار و تلاش هایی که خسته یشان نمی کرد، سنگ اندازی هایی که از ادامه راه بازشان نمی داشت، حمایت هایی که به لحاظ مادی شاملشان نمی شد و… برای من که مدت ها از این عرصه خداحافظی کرده بودم دلگرمی و انگیزه ای فراوان بود. با اینکه می دانستم فعالیت در رسانه محلی و در این برهه زمانی جنبه مادی نداشته و صرفا از لحاظ معنوی و روحی است، اما شهامت، فعالیت مستمر و شبانه روزی، انگیزه فراوان و دلسوزی همکارانم در این پایگاه هر روز مرا به همکاری بیشتر و تلاش برای ساختن اوراماناتی آبادتر تشویق و ترغیب می کرد.

در پایان روز خبرنگار را به همه فعالین عرصه رسانه بویژه خبرنگاران فعال در اورامانات تبریک عرض می کنم. کسانی که با بیان دردها و مسائل و معضلات دیارمان، سعی در بازتاب هرچه شفاف تر این موضوعات دارند و با کمترین مزایا و بدون هیچ چشمداشتی  واقعیت را به گوش و چشم مردم و مسئولین می رسانند. فریادهایی که اگرچه بیصدا و آرام اند، اما تلنگری به سوی حقیقت و درستی هستند. به امید روزی که خبرنگاران دلسوز و صادق منطقه به جایگاه شایسته و به حقوق نداشته خود دست یابند.

کوثر فخری خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه

منابع:

  • روزنامه نگاری-دکتر معتمدنژاد/ رفرنس(2.3.4)
  • حقوق مطبوعات-دکتر معتمدنژاد/رفرنس(6.5)
  • مصاحبه با«دکتر محمدمهدی فرقانی»-روزنامه نگاری آنلاین/رفرنس(1.7)

3 پاسخ برای “حقوق عقب افتاده خبرنگاران منطقه…!/ کوثر فخری

  • جميل قادرپور در تاریخ مرداد 17, 1395 گفت:

    تبريك ميگويم روزت را كه با تمام مشكلات دست و پنجه نرم كرده اي و براي آباداني و پيشرفت اوراماناتي نواز هيچ چيز كوششي دريغ نكرده و نخواهي كرد ومن هم با تمام وجود پشتيبانت هستم همسر مهربان و دلسوزم روزت مبارك

  • هم قسم در تاریخ مرداد 16, 1395 گفت:

    بانوی قلم به دست، این روز مبارک شما و همکاران و اندیشه یتان باد!
    از نگرانی ها و دلتنگی های این عرصه ننویسید که ننوشته و نخوانده بر همه مشخص است!
    باید شما و امثال شما باشید و بنگارید تا حقوق بحق مردم ضایع نشود و سخن مسئولان هم به گوش مردم برسد.
    تشکر از قلم و نگاه و تلاشتان

  • س..ل در تاریخ مرداد 16, 1395 گفت:

    روزت مبارک شاید چون کلماتت حقیقتند . و اخبارت در دام باشد ونباِشد نیست و صرفا آنچه که هست،هست…دوست دارند تو و واژه هایت را غلط املایی ببینند، اینجا فقط بحث ترجیحشان است…اما این. مشمول همه نیست بانوی خبرنگار من به نمایندگی از تمام آنهایی ک امروز رامحترم میدانند و ب نمایندگی حتی از آن دسته ک مصلحت ترجیحشان این است ک محترم ندانند و نه خودشان،روزت را تبریک میگویم نبینم به ستوه بیایی چون راهت را دوست داری