پایگاه خبری، تحلیلی سلام پاوه: در علوم پزشکی روش های مختلف جهت تشخیص و درمان بیماری های گوناگون در قدیم به کار می رفت که بعنوان طبابت سنتی و کهن تلقی می شوند. چه سبک هایی و چه بیماری هایی و همچنین درمورد اینکه قدیم منظور چه قدمتی است و تعریفات گسترده از علم جدید و قدیم پزشکی، تالیفات متعددی وجود دارد که ذکر آنها در این نگارش خارج از حوصله ی خواندن می باشد و کاربردی نیست.

در تاریخ علم پزشکی به طرق گوناگون شاهد تقابل طب جدید و قدیم در اقشار مختلف جامعه بوده ایم و شنیده یا خوانده ایم که این جدال در اروپا و در دوران صنعتی شدن، بدلایل متعدد و البته منطقی، بیشتر نمایان بود که کلا این جبهه گیری ها با گذشت زمان کم رنگ تر شد.

طب نوین غالبا در عرصه ی تحقیق و اثبات به شیوه ی مشاهده و آزمایش پیشتاز بوده درحالیکه در طب کهن تجربه معیار مستند بوده است؛ هرچند همه ی این معیارها یعنی مشاهده، آزمایش و تجربه در کنار هم اصول چندگانه ی علمی بودن یک تئوری می باشند.

در چند دهه ی اخیر جوامع آکادمیک این تقابل بین طب جدید و قدیم را به سمت تعامل تغییر داده اند؛ تعاملی منطقی و به عبارتی منصفانه، نه کاملا انکار و نادیده گرفتن(Ignore) و نه کاملا تجویز(Order).

پزشکی جدید، طبابت به روش سنتی را زیر ذره بین مشاهدات، آزمایش ها و تحقیقات مختلف قرار می دهد و اگر به نتایج قابل قبول علمی یعنی نتایجی کاملا کاربردی به دور از عوارض حاد یا مزمن، منجر شد به عنوان شاهد(Evidence) در منابع معتبر(Reference) ثبت می کند؛ اما اگر نتایجی غیر مدنظر یافت شد در قالب مقاله هایی، غیرعلمی و چه بسا مضر بودن آن به متخصصین رشته های مربوطه اطلاع داده می شود.

هرچند در بین اکثریت مردم هنوز این بینش غالب است که طب جدید و قدیم کماکان در تقابل اند اما خوشبختانه در مراکز معتبر علمی دانشگاهی و غیردانشگاهی، این نگرش جایگاه خود را به تحقیق و اکتشاف داده است.

با توجه به این مهم که علم پزشکی با بهداشت و سلامت انسان درگیر است انتظار می رود که هر روشی، چه علمی و چه سنتی، چه جدید و چه قدیم، کاملا تحت نظر باشد؛ تحت نظر اصولی علمی به معنای واقعی کلمه؛ که با بکارگیری این اصول عوارض و خسارات به حداقل میزان ممکن خواهند رسید. چه بسیار روش هایی جدید یا قدیم تشخیصی یا درمانی که منجر به هزینه های اقتصادی و یا حتی جانی غیرقابل جبران شده که فقط با مشاوره متخصص مرتبط قابل پیشگیری بودند.
با آرزوی پیشرفت هرچه بیشتر بهداشت و سلامت جامعه.

پیمان خالدی – دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کردستان