پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه:جمعی از جوانان و دانشجویان شهرستان پاوه در حمایت از کاندیداتوری اقای انور بکامیری در انتخابات مجلس شورای اسلامی بیانیه ای در حمایت از ایشان صادر کرده اند که متن ان بدین شرح است:

جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال”

اورامان نامی هزارساله، نامی به درازای تاریخ، نامی کهن با مردان و زنانی بزرگ، نامی که پیشینیانمان در زمستانهای سرد تاریخ، در روزهای سخت بیماری پروراندند. افسوس که امروز اورامان نامی است پر از رنج، پر از غم، نامی غریب. اورامان خانه ی ماست و باز افسوس که “خانه‌ام آتش گرفته است آتشی جان سوز…”
آتشی از جنس بی تفاوتی فرزندانش، آتشی از جنس مصلحت اندیشی های نامصلحت.
ای دیار سبز، ما مردم تو سال هاست که رهایت کرده‌ایم، شرمساریم و دردا و حسرتا که “از فراز بام هاشان شاد، دشمنانت! موزیانه خنده های فتح شان بر لب…”
من جوان اورامانم، جوانی با هزاران امید از دست رفته، دلشکسته، گم شده در هزارتوی تاریخ، جوانی با هویتی مفقود، جوانی در حسرت یکرنگی و یکدستی مردمم.

“آیا هیچ سر بر می کنند از خواب مهربان این همسایگانم از پی امداد ؟!…”

من گذشته را فراموش نکرده ام، هرگز وعده های تهی را از یاد نبرده‌ام. هنوز زخم های این سکوت چند ساله بر تن دیار من پیداست.

مرا حکایتِ پیرار و پار پنداری”
ز یاد رفته که با ما نه خشک بود نه تر؟،
که سالیانِ دراز است کاین حکایتِ فقر
حکایتی‌ست که تکرار می‌شود به‌کرر”.
به راستی این حکایت، حکایتی است آشنا، برخواسته از مردم این سرزمین، بر خواسته از من و تو، ما که ترسیدهایم، ترسیده از حضور در عرصه ی احقاق حق. به راستی باید گفت:

چه‌ت اوفتاده؟ که می‌ترسی ار گشایی چشم”
تو را مِس آید رؤیای پُرتلألؤِ زر؟
چه‌ت اوفتاده؟ که می‌ترسی ار به خود جُنبی
ز عرشِ شعله درافتی به فرشِ خاکستر؟”

اورامان ای سرزمین مادریم، گرچه میدانم به وسعت تاریخ چند هزار ساله‌ات رنجوری، گرچه میدانم از برای رسم فرزندانت مذمومی، من اما امروز دست در دست مردان و زنان دیارم ایستاده‌ام، استوار همچون شاهو، خروشان همچون سیروان، ایستاده‌ام برای غرور شکسته‌ام، برای عزت پایمال شده‌ام، برای روزهای نوجوانی‌ام که با سادگی در میان پیمان های دروغین خاکستر شدند.

“خفته‌اند این مهربان همسایگانم شاد در بستر،
صبح از من مانده برجا مشتِ خاکستر”

من و تو از سراب بیزاریم، من و تو دروغ را لبیک نخواهیم گفت و دل های پاکمان را به دست منادیان سست پیمان نخواهیم داد.

“تو را که کسوت زرتار زرپرستی نیست
کلاه خویش پرستی چه می نهی بر سر؟
تورا که پایه بر آب است و کارمایه خراب
چه پی فکندن در سیل بار این بندر؟
تو کز معامله جز باد دستگیرت نیست
حدیث باد فروشان چه می کنی باور؟”

ما به بلندای شاهو فریاد می زنیم که دیگر حدیث باد فروشان را باور نداریم. ما این بار پیمان بسته‌ایم با رنگ فیروزهای، با مردی از جنس خورشید، پیمانی به وسعت آبی آسمان و پیمانی به تقدس صداقت.
این بار عهدی تاریخی بسته‌ایم تا هزاران روح شویم در یک جسم و می‌آییم تا برای همیشه ثابت کنیم که یک دل و هم صدا هستیم. روز جمعه همه می‌آییم تا صندوقهای رای را مملو از رنگ فیروزه‌ای کنیم. می آییم تا این بار نه فقط کاک انور که اورامان در بهارستان حضور یابد و همه یک صدا اعلام میکنیم:

اگر مراد نصیحت کنان ما این است
که ترک دوست گوییم تصوریست محال

“وه‌ره هه‌ر دووکمان ناله‌مان یه‌ک خه‌ین به لکوو به‌و عه‌شقه نیشتمان سه‌ر خه‌ین”

اشکان نظری – مصباح محمدنیا – آرمان خالدی نیا – آراس غفاریان – سامان حاتمی – مسلم عزیزی – میلاد حسنی – سعید کرمی راد – هژیر الیاسی – فاتح حمیدی – میلاد نظری – مبین امینی – صائب کرمی راد – پرهام عزیزی – آروین آژند -راشد عزیزی -میلاد مختاری – کاوان اخدر – آرمین فرتاش – هیوا احمدی – اشکان نقشبندی – آلان نقشی نیا – صلاح الدین سلیمی – ریبوار محمدی – متین فلاحی – آرین سلیمی – ستار جارالهی- آسو چنگیزی – هیوا طاهری