پایگاه خبری تحلیلی  سلام پاوه:«کم توقع ترین قشر جامعه بانوان هستند.» شاید بخاطر این جمله مورد انتقاد بیشتر آقایان و حتی ممکن است بانوان قرار گیرم. اما بهتر است کمی موضوع را بررسی کنیم که پاسخ به چرایی آن برایمان روشن شود. قبل از هر چیزی، باید یادآوری کنم که همه از دامان پرمهر و محبت مادرانی زاده شده ایم که با عشق و فداکاری لحظات عمرشان را به پایمان قربانی کرده اند. مادرانی که برای فراهم کردن آسایش و رفاه زندگی ما از بیشتر خواسته هایشان چشم پوشی کرده و همه سعی و تلاششان در برآورده کردن نیازهای زندگی ما خلاصه شده است.

به استثناها کاری ندارم، اینکه بانویی به خاطر اختلاف با همسرش، بعد از فارغ شدن در بیمارستان؛ حاضر به دیدن فرزندش نشده و … اگر توجه داشته باشید مطرح شدن این مورد و موارد اینچنین از دید عموم جامعه عجیب، استثنایی و حتی ممکن است بی رحمانه به نظر برسد، اما با وجود این استثناها (که برای آنها نیز می توان توضیح و توجیه ویژه ای ارائه داد) واقعیت مهر مادری و فداکاری اش را نمی توان انکار کرد. پس ابتدای این مطلب را مزین به نام مادر و کم توقعی هایش می کنیم که اصل موضوع ارائه شده برای همه ملموس باشد.

و اما دومین دلیل برای ارائه این مطلب، شاید دیدگاه روانشناختی داشته باشد. علاقه فراوان بانوان به طراحی، دکوراسیون منزل، زیورآلات، پوشش مناسب و … یک علاقه فطری و درونی است. البته که ذات انسان زیبا پسند است و نمی توان مردانه و زنانه اش کرد؛ اما به واقع این نکته در مورد بانوان بیشتر صدق می کند و در کتاب قرآن کریم نیز به این نکته که زنان ذاتا به زر و زیور علاقمند هستند، در آیه هجده سوره مبارکه زخرف به صورت مستقیم اشاره شده است.

نمونه این علاقمندی را در مغازه ها و مراکز خرید متعدد سطح شهرها، بخصوص در منطقه اورامانات می توان آشکارا مشاهده کرد. اگرچه این علاقه فطری به زیبایی و زیبا دیده شدن، نه تنها نشان از نقص و عدم اعتماد به نفس نیست که نشانه ای از خودباوری و خداباوری زنان دیارمان است. خداوند به واقع زیباست و زیبایی را دوست دارد… پس می توان نتیجه گرفت اگر بانوان به زر و زیور، تزیینات منزل، پوشش زیبا و … علاقمند هستند؛ نشان از فطرت زیباپسند و خداگونه آنان دارد و وجود پر از مهر و عطوفت آنان، اینگونه زیباتر است و آرام می گیرد.

اما با وجود این همه زیباپسندی فطری، کم نیستند بانوان و دختران فرهیخته و فداکاری که با کمترین امکانات و تجملاتی حاضر به زندگی کردن در کنار خانواده خود با حداقل توقعاتی از مردان زندگیشان هستند. آنان بانوانی فداکار هستند که انتظار و توقعی بیش از توانِ پدر، برادر و همسر و … خود ندارند و حاضرند سال های عمرشان را با سازگاری و صدالبته سروسامان دادن به زندگی در کنار آنان بگذرانند. باز هم استثناها را مثال خواهم زد؛ اینکه بانویی پارچه و زیورآلاتی بسیار گرانقیمت می خرد که مصرف آن فقط در شب های مراسمات کاربرد خواهد داشت، که البته باز هم این موضوع نیز باید موشکافی شود و علل و دلایلش بررسی شوند که در این مجال نمی گنجد…

سومین دلیل کم توقع بودن بانوان، حضور کمرنگشان در صحنه های اجتماعات، انتخابات و انتصابات است!حضور کمرنگ به این معنی که در اصناف، فقط فروشنده هستند و علاقه ای به مدیریت در صنف خود ندارند. در محل کار،  به عنوان یک کارمند ساده بسنده می کنند و علاقه ای به مدیریت و پست های بالاتر اداری ندارند. در گروه ها و سازمان های خصوصی و یا NGO ها بیشتر علاقمند هستند که ببینند و بشنوند و استفاده کنند تا اینکه دیگران از نظرات آنها بهره مند شوند. اما در مبحث انتخابات موضوع کمی متفاوت شده است. این روزها بسیار به بانوان بها داده شده و موضوع مقداری متفاوت است! راه اندازی ستادها، نهادها و گروه های بانوان، از طرف کاندیداها و حامیان آنان در این دور از انتخابات یعنی دوره دهم مجلس شورای اسلامی تشکیل شده اند؛ که گامی متفاوت با سایر دوره هاست.

به راستی سیاستمداران و عموم جامعه نیز به این باور رسیده اند که بانوان کم توقع جامعه اورامانات؛ می توانند تاثیر بسیار زیادی بر روند انتخابات و نتیجه نهایی آن داشته باشند.بانوانی که باز هم در این دوره فقط به عنوان رای دهنده حضور خواهند داشت؛ شاید اگر حمایتی هم از کاندیدایی انجام می دهند؛ بیشتر به جهت استفاده ابزاری از اسم بانوانی است که نیمی از جامعه رای دهندگان را تشکیل می دهند، اما شاید اینگونه نیز نباشد! شاید این بار کاندیدایی به مجلس راه پیدا کند که دغدغه ها و نیازهای بانوان را در جامعه اورامانات درک کرده و به برآورده شدن آن نیازها اقدام کند. اما به هر حال دوباره باید تاکید کرد؛ این بانوان کم توقع دیارمان هستند که حتی در آگاهی بخشی به کاندیداها و ارائه مطالبات و خواسته هایشان بسیار سخاوتمندانه عمل می کنند و توقع زیادی ندارند…

اما چهارمین دلیل ارائه این مطلب؛ کم توقع بودن بانوان دیارمان از ارائه پاسخگویی توسط ریاست ادارات، ماموستاها، قضات و وکلا؛ بزرگان شهر و … است! انگار زنان این سرزمین به این باور رسیده اند که برای هر خواسته و نیازی که دارند باید با مسئولین، معتمدین، شوراهای حل اختلاف و … رودررو نشده و غیرمستقیم از خواسته های به حق خود دفاع کنند! زنان این دیار، انتظارات و توقعات زیادی از مسئولین ندارند و در نهایت بانوانی که فقط ممکن است به اجبار گذرشان به دادگاه و شورای حل اختلاف برسد، آنهم بیشتر به دلایل اختلافات خانوادگی، مجبور به دفاع از حق خود می شوند. اما باید دوباره اشاره مستقیم کنم که استثناها در این موارد نیز وجود دارند. همیشه بانوانی از جنس کوشش و صداقت وجود داشته و دارند که به اهتمام حقوق زنان در این دیار می پردازند.

در پایان اگر به این قناعت نرسیده اید که بانوان سرزمین و دیارمان؛اورامانات، واقعا بانوان کم توقع و بسازی هستند، علاقمند هستیم نظرات و دیدگاه های شما، این مطلب را به چالش بکشد! لطفا برای مخاطبان ما بنویسید که چرا معتقد هستید بانوان این خطه از کشورمان، به غیر از استثناهایی که همیشه وجود دارند و در اصل موضوع تاثیر زیادی ندارند؛ بانوان کم توقعی نیستند؟ آیا غیر از اینست که مادرانی فداکار و دلسوز، زنان و دخترانی بساز و کم توقع، کارمندانی سربه زیر و آرام، رای دهنده هایی ساکت و کم دردسر و در نهایت قشری ساکت و گوشه گیرند که فقط نظاره گر می باشند؟ به راستی چرا اینگونه است؟ چگونه است زنان توانمند جامعه ما که تعدادشان هم کم نیست؛ علاقه ای به شرکت در اجتماع و مشارکت واقعی در مباحث اجتماعی را ندارند؟ دوست داریم بانویی که این مطلب را می خواند برایمان از تجربیات و انتظاراتش به عنوان یک عضو از اجتماع این شهر و دیار بگوید. علاقمندیم ببینیم و بشنویم که ارائه این مطلب اشتباه است و بانوان این دیار، بانوان سخت کوش و با اراده ای هستند که همیشه به احقاق حقوق خود اهتمام ورزیده اند…

کوثر فخری خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه

اسفندماه 1394