ج 10 فروردین 1403 ساعت 09:24

مرزهای جغرافیایی مهمترین تهدید محیط زیست

مرزهای جغرافیایی مهمترین تهدید محیط زیست

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : شاید وقتی حرف از حکومت واحده جهانی بزنیم بعضا این موضوع را به تمسخر بگیرند. اما صرفنظر از مباحث سیاسی و امنیتی و …. , وضعیت محیط زیست و بهم خوردن تعادل اکوسیستم زمین انسان و عقلای قوم را به این نتیجه رسانده و یا خواهد رساند. آنچه نیاز […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : شاید وقتی حرف از حکومت واحده جهانی بزنیم بعضا این موضوع را به تمسخر بگیرند. اما صرفنظر از مباحث سیاسی و امنیتی و …. , وضعیت محیط زیست و بهم خوردن تعادل اکوسیستم زمین انسان و عقلای قوم را به این نتیجه رسانده و یا خواهد رساند.محمود رستمی تبار

آنچه نیاز به اثبات ندارد آن است که مشکلات محیط زیستی که مهمترین آنها افزایش دی اکسید کربن و گرمایش زمین و تغییرات جریانهای آب و هوایی و خشکسالی و گرد و غبار و … است, دیگر مرز نمی شناسند. اگر النینو در مدارهای جنوبی رخ م یدهد ماهم در مدارهای شمالی کره زمین دل لرزه می گیریم و برایش جلسه و آماده باش اعلام می کنیم. اگر آمریکائیها 29 درصد دی اکسید کربن جهان را تولید می کنند خشکسالی و یا تغییر الگوی بارش ما را متاثر می سازد و یخچالهای رشته کوه هیمالیا به خاطره ها سپرده می شوند, همه اینها و مصائب ناشی از قائل شدن به مرزهای جغرافیایی و احساس تملک بر محدوده جغرافیایی خود است.

آمریکائیها منافع سرمایه داری خود را مد نظر قرار می دهند اما با قدرتی که دارند در همه جا نفوذ و منابع را به سمت خود می کشند و کشورهای حوزه جنگلهای بارانی قلع و قمع و پاکتراشی جنگلها و حذف ریه زمین را حق خود می دانند و اعضاء اوپک نیز استخراج مداوم منابع نفتی را ثروت خود می پندارند.

همه اینها در چارجوب مرزهای جغرافیایی پذیرفتنی است. اما اگر سوار هواپیما یا فضا پیما گردید و از بالا بر کره زمین نظری بیفکنید مشاهده خواهید نمود که بشر چقدر کوته فکر است و هرکس در حیطه مرزهای خود درحال تخریب تنها سیاره قابل حیات است. آنچه به ذهنش خطور خواهد کرد یک حکومت صالح جهانی است که بتواند معقولانه منابع را صرفنظر از مرزها مدیریت و عادلانه توزیع نماید.

این توزیع حتی شامل توزیع جمعیتی نیز خواهد شد. امید است اگر شکل گیری این نوع حکومت دیرهنگام خواهد بود  که با وعده خداوند حتما رخ خواهد داد« چرا که انسانهای صالح وارث زمین خواهند بود» , حد اقل در کوتاه مدت عقلای قوم برای این وضعیت تاسف بار فکری بیندیشند. آن هنگام است که ما برای خودکفایی و محفوظ ماندن از گزند دشمنا نیازمند خودکفایی در محصولات کشاورزی و خشکاندن همه بسترهای آبی نخواهیم بود.

 البته از ده 19670 میلادی تاکنون این روند شکل گرفته است و بسترهای ارتباط جمعی همچون ماهواره و اینترنت و سیتمهای حمل و نقل … فراهم آمده است و امید است سازمان ملل از وضعیت ناعادلانه فعلی که زورداران بجای عقلا آن را می گردانند , خارج گردد و برای امنیت حیات بشر و بازگرداندن تعادل به سیستم حیات اقدام نمایند. آیا شعار «مسیر کرامت تا سال 2030 میلادی» آغاز این راه خواهد بود؟ نقش مسلمان در این مسیر چه خواهد بود؟ آیا این تفرق امه واحده تا کی دوام خواهد داشت و کی می خواهیم بعنوان بهترین امت و امت معتدل نقش خود را به درستی در این مسیر بازی کنیم؟

نویسنده : دکتر محمود رستمی تبار