پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در مورد فلسفه دیوار مهربانی و چگونگی شکل گیری و اهداف و ماهیت انجام این گونه اعمال بحث فراوان ارائه شده و تکرار گویی زیاد جالب نخواهد بود. همان بهتر که به اصل مطلب بپردازم.این دیوار در پاوه به هر صورت تشکیل شده و مورد توجه قشرهای مختلف شهرستان […]
- ۱۷ دی ۱۳۹۴
- کد خبر 26889
- 9 دیدگاه
پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در مورد فلسفه دیوار مهربانی و چگونگی شکل گیری و اهداف و ماهیت انجام این گونه اعمال بحث فراوان ارائه شده و تکرار گویی زیاد جالب نخواهد بود.
همان بهتر که به اصل مطلب بپردازم.این دیوار در پاوه به هر صورت تشکیل شده و مورد توجه قشرهای مختلف شهرستان پاوه قرار گرفته .در مورد نحوه اجرای کار انتقادهایی مطرح و نظرات مختلفی عنوان شداند.
بعد مطالعه انتقادات به همراه چندی از فعالین فرهنگی به محل اجرای دیوار مهربانی مراجعت کردیم،تا از نزدیک شاهد نحوه اجرا باشیم.حال چندی از انتقادات را مطرح مینمایم،و آنچه که در تحقیقات و پرس و جوها روشن گشت را ارائه می نمایم.
یکی از انتقادات نحوە نظارت مسئولین امر بود که گویا نظارت غیر ضروری داشته و مزاحمتی برای مراجعین ایجاد شده است.در جواب باید گفت هیچ کار اجرایی بدون نظارت پیش نخواهد رفت.نحوه نظارت در این طرح شامل چند زمینه میباشد.تقسیم بندی بر اساس نوع کالا .که مسئولین با دقت و دلسوزی اجناس مختلف را چیدمان میکنند.
نوع دیگر نظارت بر نحوه ارائه دادن اجناس به نیازمندان می باشد.باید عرض کنم که تا به حال هیچ کالایی از دست هیچ شخصی پس گرفته نشده،و محدودیتی در تعداد برداشت نیازمندان وجود نداشته است.بلکه آنچه که در این زمینه تحت عنوان نظارت اجرا شده است در جهت هرچه بهتر ارائه دادن خدمات بوده است.به طور مثال خانمی یک کیسه پلاستیک پر از وسایل اسباب بازی به دیوار هدیه کردند،شخصی کل کیسه را برداشته و با خودش برد.کار منطقی این بود که جلوی شخص نیازمند گرفته شود و اسباب بازیها رو بین چند نفر تقسیم میکردند تا نیازمندان بیشتری از اسباب بازیها بهره مند شوند.یک مثال دیگر خانمی 50جفت جوراب هدیە کردند،یک نفر همە پنجاە جفت را بر میداشت 49نفر دیگر شانسی واسە جورابها نمی داشتند.
لذا چنین نظارتی کاملا منطقی و عادلانه و ضروری منماید.در واقع یک نظارت فنی لازم برای اجرای هر چه بهتر دیوار مهربانی و رساندن اجناس به دست افراد نیازمند به طور درست و اصولی.انتقاد دیگری که از نحوه اجرا شده است این می باشد که به دلیل کوچک بودن شهر و شناختی که مردم و ناظرین از همدیگر دارند برخی از نیازمندان معذب می شوند که به محل دیوار مراجعه کنند.مبادا کسی آنها را بشناسد و غرورشان بشکند.برای این مشکل هم راه حل جالبی اجرا شده است،بدین گونه که از ساعات میانی شب تا نزدیک به 9صبح هیچ ناظری در محل وجود ندارد و فشاری روی مراجعین نمیباشد.و هر نیازمندی بدون استرس و باب طبع خود وبا شرایط دلخواه و بر اساس نیازمندیهایش به انتخاب کالا می پردازد بدون نظارتی از دیوار بهره مند شوند.
انتقاد دیگری که البته خیلی سطحی است،شاد بودن و خنده به لب داشتن ناظرین و دست در جیب کردن ناظرین به طبع برخی از دوستان خوشایند نیامده و انتقاد کرده بودند.
اولا شاد بودن و تخمه شکستن هیچ آجری رو از دیوار مهربانی کم نمیکند،از نظر علم روانشناسی دادن یاری و مدد با روی گشاده و ایجاد فضای شاد علمی و ضروریست.اینکه نیازمند نگاهی شاد را میزبان خود ببیند خیلی توفیق داره نسبت به فضای مظلوم گونه و غمگین.که خود سر خوردگی برای مددجو به بار خواهد آورد.و اما پیشنهاد اینجانب ؛از تمامی منتقدین محترم خواهشمندم به محل مراجعه کرده و دوستان زحمت کش را در اجرای هر چه بهتر امور یاری نمایند و گوشهای از کار را به عهده بگیرند.بنده شخصا شاهد شرایط سخت کار در چادر در هوای سرد این مسولین داوطلب بودم که تنها از یک چراغ برقی بهره میبرند.حتی یکی از خانمهای پا به سن گذاشته که از روز اول در محل خدمت میکردند،به دلیل سرمای هوا مریض و خانه نشین شدند.
منتقدین محترم میدانند که این افراد کوچکترین چشمداشتی بجز لبخند یک نیازمند را ندارند.بدون شک اجرای چنین اموری آنهم خود جوش و بدون برنامه ریزی قبلی آنچنانی بدون عیب نخواهد بود.ولی انصاف و اخلاق حکم میکند که تنها نیمه خالی لیوان را ندیده و گوشه چشمی به نیمه پر لیوان هم بیندازند.مطمئنا در آینده چنین اموری با راهکار و اصول بهتری اجرا خواهد شد.تجربه برای امور وسیعتر حتما اندوختە خواهد شد و بلوغ اجرائی بە دست خواهد آمد.در پایان مطلب از همه دوستان و مردم سخاوتمند و زحمتکشان امر و منتقدین محترم خواهشمندم چنین اموری رو الگوی قرار داده برای طرحهای وسیعتر و موثرتر.امید است که مهربانیهای بیشتری بخشیده شوند.انتقاد بدون پیشنهاد و سنگ اندازی تنها نتیجه اش دل سرد شدن افراد دلسوز و فعالانی که فکر خدمت بدون ریا در سر دارند خواهد بود.آخر کلام اینکه از همه اهالی محترم شهر و روستاهای اطراف و تمامی معتقدین به بخشایش بخصوص قشر متوسط جامعه که با تمام وجود سخاوتمندانه بخشایش را معنا کردند کمال تشکر را بنمایم.باشد که دلی شاد گشته و لبی خندان.بزرگ دلان را همین بس برای افتخار کردن به آدمیت و خشنودی خداوند را کادو گرفتن از صاحب اصلی بخشاشیش.انسان آزاده جز این را نخواهد.
جناب کسی در این شهر!!!!
که ظاهرا در این شهر نیستید وگرنه واقعبینتر می بودید. من این رسم گداپروری را تحت هر عنوانی محکوم میکنم. کاری که باید دولت مسول آن باشد و به نیاز نیازمندانش پاسخ بگوید روی دوش مردمانی افتاده است که خود فقر دامنگیرشان است. کاری را که دولتمردان شانه از آن خالی میکنند کجایش خوب است؟ کجایش باید بهتر و خوبتر شود. کمی درک اجتماعی و فرهنگی و روانشناسانه داشته باشید لطفا.
با سلام با بخش اعظمی از سخنانتان مخالفم در این گونه موارد باید کمترین نظارت ممکن صورت گیرد و خود را تافته جدا بافته ندانیم ما نیز باید همانند اصل این جریان با آنها همسو باشیم
انتقاد پذیر بودن نعمتی ست که به هرکسی عطا نمیشود!!!!!!!
با سلام وجدانا دیگه سوژه ای به غیر این دیوار مهربانی وجود نداره که هر روز درباره ش مقاله و نقد میشه …
ضمن عرض تشکر و خسته نباشید خدمت همه ی زحمتکشان محترم باید عرض کنم که این دیوار برای بار اوله که اجرا میشه و انشاءالله در آینده بهتر هم خواهد شد پس اگر مشکلی هست شاید فقط دلیل بی تجربگی باشه
بنده نیز با دیدن مطلب قبلی انتقادی در این خصوص کنجکاو شده و به محل سرکی چند لحظه ای زدم و آنچه را دیدم که نگارنده محترم و کنجکاو (آقای وفائی )دیده و به قلم آورده است . درود بر بانیان و زحمتکشان این جهاد عظیم و دو صد درود بر شهروندان فهیم و نوع دوست شهرمان
سلام و خسته نباشید به تمام دوستان و صاحبان دغدغه.
همه چیز خوب و خوش نبود و این در لابلای توضیحات دوستمان و مطلبشان عنوان شده بود. تنها یک چیز باید عرض کنم و آن اینکه:
همیشه میگوییم برای بار اول بوده و در دفعات بعد امیدواریم بهتر باشد و از این دست سخنان.
من نظرم این است که با توجه به سطح بالای فرهنگی جامعه ما و تحصیلکردگان زیاد و تجربه جاهای دیگر، گفتن اینچنین موضوعی کمی نشان از دست کم گرفتن خودمان است.
راست است که میگویند یک شبه نمیشود راه صد ساله را رفت!
اما آیا امکان ندارد که یک شبه راه چند ساله را رفت؟
آیا روز یا فرصت آن نرسیده که دیگر تجربه را دوباره تجربه نکنیم؟
من فکر میکنم با توجه به نکاتی که عرض کردم، زمان آن فرا رسیده است که بتوانیم و بشود که در هر بار انجام یک کار جدید در شهرمان (ولو در کل جهان هم یک بار اتفاق افتاده باشد) بهترین شکل انجام را در پی بگیریم یا دست کم توجیهی از کمی و کاستی نکنیم!
بی تعارفتر عرض کنم: هرگز نگوییم که دفعه بعد به رفع نواقص میپردازیم، چرا که ممکن است دفعه بعدی وجود نداشته باشد.
شاید این سخنان من مخالفینی داشته باشد یا کمی رویایی بنظر برسد، اما همیشه رویاها بوده‌اند که بشر را به این مرحله رسانده‌اند.
نمیدانم آیا مطلب را به اندازه کافی تشریح کردم یا نه. به هر حال دیگر لازم به توضیح بیشتر نمیبینم و اشاره کنم که فردی ایده‌آال‌گرا نیستم و خودم را فردی واقع‌بین میدانم!!!
خدا دل انهایی را که دل خانواده ما را شاد کردند شاد کند همین برای انها کافیست.
مطلب بجا بود.ممنون.
سپاس از شما که یک طرفه به قاضی نرفتید و بررسی حضوری را بر انتقادهای ایده آل گرایانه ترجیح دادید.