پ 09 فروردین 1403 ساعت 23:22

پاکسازی درختان بلوط جوانرود از آفت لورانتوس

پاکسازی درختان بلوط جوانرود از آفت لورانتوس

به گزارش سلام پاوه : اعضاء انجمن سبز ماپریس با همکاری اهالی روستای سرود علیا از توابع شهرستان جوانرود 10 هکتار از جنگل های بلوط منطقه را از لوث گیاه دوک پاکسازی کردند.  به گزارش خبرنگار خبرگزاری کُردپرس امروز پنجشنبه 30 مهرماه جمعی از طبیعت دوستان انجمن سبز ماپریس با همکاری اهالی روستای سرود علیا […]

به گزارش سلام پاوه : اعضاء انجمن سبز ماپریس با همکاری اهالی روستای سرود علیا از توابع شهرستان جوانرود 10 هکتار از جنگل های بلوط منطقه را از لوث گیاه دوک پاکسازی کردند.
 به گزارش خبرنگار خبرگزاری کُردپرس امروز پنجشنبه 30 مهرماه جمعی از طبیعت دوستان انجمن سبز ماپریس با همکاری اهالی روستای سرود علیا از توابع شهرستان جوانرود 10 هکتار از جنگل های بلوط منطقه را از لوث گیاه دوک پاکسازی کردند. دوک یا نام علمی آن لورانتوس یکی از آفت های مراتع و جنگلهای منطقه زاگرس است.

در ادامه سلسله فعالیت های سمن زیست محیطی “سبز ماپریس” با کسب اجازه از اداره حفاظت از جنگل شهرستان جوانرود با همراهی کارشناسان جنگلداری روش صحیح برداشتن گیاه دوک و همچنین راه های نگه داری از درختان و مراتع منطقه را به اهالی روستای سرود علیا آموزش دادند.
در همین رابطه محمد میراحمدی عضو انجمن سبز ماپریس جوانرود به خبرگزاری کُردپرس گفت: امروزه یکی از عوامل اصلی ازبین رفتن جنگلهای بلوط زاگرس بالاخص منطقه اورامانات آفت هایی نظیر لورانتوس، سوسک چوبخوار و قارچ های درختی می باشد که ویروس لورانتوس مخرب ترین آنها است که بانی پرورش گیاهی سبز مایل به زرد رنگ به نام مخور یا با نام محلی ان “دوک” می شود.
این فعال محیط زیست با اذعان به اینکه 40 درصد جنگلهای آلوده زاگرس دچار خشکیدگی شده اند و تا اکنون از جانب مسئولان امر هیچ اقدام قابل توجه ای صورت نگرته است.
میراحمدی همچنین گفت: برش بهداشتی به صورت قطع شاخه ها و تنه های بیمار را راه مقابله با این آفت و احیای مجدد درختان بلوط دانست.انجمن ماتریس جوانرود
گیاه زرد رنگ دوک یا مخور
آفت نیمه انگلی لورانتوس با نام محلی «مخور» بوته‌ای است که در فصل رویش درخت، به صورت توده انبوه و سبزرنگ مایل به زرد با برگ‌های گوشتی و فاقد ریشه روی درخت می‌روید و به جای ریشه «هاوستوریوم» دارد و مواد مورد نیاز خود را از درخت میزبان جذب می‌کند و در فصل خزان درخت، به صورت کپه‌های قهوه‌ای تیره یا غده‌های گرزمانند روی درخت به طور کامل نمایان است. محل رویش این گیاه نیمه‌انگلی روی درخت میزبان به صورت غده متورم است و یکی از مشخصه‌های بارز آن ماندگاری بذر روی درخت تا اواخر زمستان است.
این گیاه انگل با قدرت بر روی درختان مسن و میانسال با قدرت رشد می کند و به محض مستقر شدن، مواد معدنی و آب را از درخت میزبان می دزدد، همچنین با اشغال کردن فضایی گسترده، از رسیدن نور خورشید (منبع انرژی لازم برای فتوسنتز) به شاخه هایی از درخت میزبان جلوگیری می کند.
این گیاهان درخت میزبان خود را ضعیف می کند، از رشد آن می کاهد و در شدت های بالاتر (زمانی که چند دوک بزرگ بر روی درختی مستقر شوند) درخت را می خشکانند. بنابراین به منظور حفاظت از جنگل ها، باید از گسترش شدید آنها جلوگیری شود.
روش کنترل
قطع شاخه ای که مبتلا به دوک شده قبل از سرایت آن به شاخه های دیگر، می تواند یک روش مبارزه باشد.
البته این گیاهان، جزئی از اکوسیستم جنگل ها بوده و هستند و نابودی صددرصد آنها نه لازم و نه منطقی است. این گیاهان، نه ویروس، نه سرطان، نه بیماری و… نیستند بلکه گیاهانی هستند نیمه انگل که از شیره ی درختان تغذیه می کنند.
“جنگلهای زاگرس 6 میلیون هکتار وسعت دارند و حدود 50 درصد این جنگلهای از درخت بلوط پوشیده شده اند.”
گزارش: امید احمدیان