به گزارش سلام پاوه : پیرو مطلب منتشر شده جناب آقای فریق محمودی با عنوان (راه کار هایی برای ایجاد اشتغال در شهرستان پاوه) یکی از شهروندان با نام مستعار خادم شهدا کامنتی برای این مطلب نوشته بود که بخاطر قابل تامل بودن این کامنت ان را به صورت یک پست در این پایگاه خبری تحلیلی منتشر می نماییم که مطالعه آن خالی از لطف نیست .

جناب آقای محمودی زحمت کشیدند می توانست مطلب ایشان بهتر از این باشد؛ با نظر برادرمان اورامانات تا حدودی موافقم دوستان چرا بحث از وابستگی به مرز و کردستان عراق را مطرح می کنید که با هر نسیمی به هم می ریزد آیا طی دو ده گذشته مرز به غیر از تعداد معدودی پیله ور و بخور و نمیر چند کارگر چه کسی از مرز منتفع شده است ؟ من مطمین هستم با فراهم شدن تمام زمینه ها در مرز هیچ برنامه ای برای آن هم نداریم حال که میلیاردی جنس از مرز توسط تعاونیهای مرزنشین وارد شهرستان پاوه می شود آیا تاثیری بر بازار بی جان و رمق پاوه داشته است در روزهای تعطیل انگار که خاک مرده بر آن پاشیده اند شهرداری ، شورا ، اتاق اصناف ، اتحادیها  و صاحبان فکر اقتصادی کجایند و چرا برای جوانرودی صرف میکند با این همه ریسک از مرز ما و جوانان ما تضمینی بار آنها را به جوانرود ببرند اما برای سرمایه دار ما صرف نداشته باشد که ورود کالا تا شعاع ۳۵ کیلو متر مرز آزاد است وارد این معامله پر منفعت نشود ؟

این حلقه مفقوده کجاست پولدارهای ما کی می خواهند از پیله بیرون بیایند و ثروتشان به درد مردم و شهر و بستگانشان بخورد و باقیات و صالحات به جا بگذارند و نامی ماندگار داشته باشند بازارچه شهرداری را که می بینیم دارد به آثار باستانی تبدیل می شود و پاساژ کاک انور و هادی سپنجی جای انبار دست فروشان شده  است . چه بر سر این شهر آماده و به کجا می رود ؟ وای بر ما که فردا روز این دنیا و آن دنیا باید جوابگوی خدا و آیندگان باشیم.

بماند درد زیاد زبان و کلمات قاصر .!!! چرا به پتانسیلهای موجود شهرستان توجه نکنیم نیاکان ما با دامداری و باغداری متناسب زمان خود زندگی مناسبی داشتند با گذشته چند دهه و پشرفت علم روز در تمام زمینها ما با این میراث چه کار کرده ایم ؟؟ با عرض پوزش هیچ.

ما اشکالات فراوانی داریم که به چند مورد از آنها اشاره می کنم امید است روزی عملاً به اجماع به حل آنها برسیم:

۱- همه نظریه پردازان خوبی هستیم اما در عمل کسی کاری نمی کند که الگوی دیگران شود

۲- انکه فکر دارد پولش را ندارد و انکه پول دارد یا فکرش را ندارد و یا به هزاران دلیل حاضر به سرمایه گذاری در این شهر نیست که این خود بحث مفصلی است که باید جداگانه با آن پرداخت و یا فکرش صرفاً منفعت شخصی خودش است و بس

۳- به حقیقت ادارات ما که در زمینه اشتغال می توانند نقش کلیدی داشته باشند برای توسعه و اشتغال این شهرستان برنامه ای ندارند و کارشناسان آنها دچار روز مره گی شده اند امروزه ادارات ماباید برای جوانان جویای کار و طرح و شغل طرح آماده داشته باشند با توجیه فنی و اقتصادی و … اما صد افسوس که چنین نیست.

۴ – طرحهای اشتغال زایی دولت متاسفانه همواره بر اساس نسخه ای است که در مرکز برای ما پیچیده شده و در این منطقه کاربرد ندارد حکایت تسهیلات در قالب تعاونی سال ۹۴حکایت بنگاههای زود بازده را دارد که آن داستان تلخ تکرار می شود میلیاردی پول به بازار وارد می شود و نتایج آن ورشکستگی , تورم و …. و به نظر این حقیر تسهیلات ارزان قیمت صندوق کار آفرین امید ( امام رضا (ع)) از حول حلیم افتادن تو دیگ است با بهره پایین افراد طرحهای میلیاردی می آورند اما خود متقاضی نمی داند دنبال چیست؟ در یک خانواده دو برادر با هم نمی سازند حال دویست نفر در یک تعاونی ؟؟آنهم با سابقه درخشان تعاونیها در این مملکت و اعتقاد حقیر این است تسهیلات باید متناسب هر استان و شهرستان بومی شود و به تشخیص کارشناسان و مسِئولین امر و با تشخیص و تایید نهایی فرمانداران که پاسخگوی به کار تبدیل شدن سرمایه مملکت باشند.در زمینه اشتغال صرف شود.

۵- امیدوارم روزی فردی یا اداره ای و یا نهاد مرمی بتواند فکرهای خلاق و پولدارهای را در این شهر به هم وصل کند و هم دیگر را بفهمند

۶- امید وارم روزی فاصله های عمیق بین مردم و مسئولین و روشنفکران اقتصادی و سرمایگذاران را به حداقل برسانیم و حرفهای همدیگر را درک کنیم و برای جوانان جویای کار با برنامه حرکت کنیم و با چشم انداز آینده بهتر انشا الله