پ 09 فروردین 1403 ساعت 20:47

از رمضان تا زندگی / نور الدین بهرامی

از رمضان تا زندگی / نور الدین بهرامی

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در این نوشته بر آنیم تا چهار نوع برداشت از  روزه و گرسنگی را بطور خلاصه بررسی کنیم و در واقع  از چهار منظر وبا چهار رویکرد موجود و متفاوت به رمضان بنگریم وبا این سنجه های متفاوت با ارزیابی روزه ورمضان بپردازیم سپس ببینیم که آیا بین رمضان […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : در این نوشته بر آنیم تا چهار نوع برداشت از  روزه و گرسنگی را بطور خلاصه بررسی کنیم و در واقع  از چهار منظر وبا چهار رویکرد موجود و متفاوت به رمضان بنگریم وبا این سنجه های متفاوت با ارزیابی روزه ورمضان بپردازیم سپس ببینیم که آیا بین رمضان و زندگی چه رابطه ای وجود دارد و این عنوان چرا انتخاب شده است ؟ که در برداشت آخر به کمال مطلوب خواهیم رسید.

برداشت اول:

 رویکردی مغرضانه میباشد البته نمی توان گفت هر غیرمسلمانی در این زاویه می گنجد چراکه بسیاری از غیرمسلمانها وجود دارند که یا با نور الدین بهرامیفلسفه ی گرسنگی آشنایند ویا احترام به عقاید غیر خود می گذارند درنتیجه در این رویکرد صرفاً معاندان ومخالفان روزه و رمضان قرار دارند. اینها معتقدند که ماه رمضان در واقع ماه رکود، ایست،توقف  وپسرفت وارتجاع اجتماعی و حتی اقتصادی است.روزه را از موجبات کاهلی وتنبلی وتضعیفِ جسم وجان و از بی رگی می دانند .برای تبلیغات خود به تمسخُر ولطایف حِیَل متصل می شوند و از مغالطه واستنتاج باطل از حق بهره میبرند. مثلا می گویند: مگر نه این است که در ماه رمضان در میان مسلمانان آمار جرم و جنایت کاسته می شود و نسبت آن در طول در ماه رمضان حد اقل است.پس متخلفان همان مؤمنان هستند در نتیجه اسلام وایمان را اساساً موجب ناهنجاری اجتماعی می دانند.ارزیابی روزه و رمضان با این سنجه(وسیلۀ اندازهگیری) ،تقریباً نمره ی منفی میگیرد. در این رویکرد ماه رمضان جامعه را به قهقرا و سقوط میبرد.

برداشت دوم :

عامل این رویکرد درواقع از طرفی نا آگاهی و جهل نسبت به فلسفه ی روزه و رمضان می باشد و از طرفی میوه ومحصول آگاهانه ی رویکرد اول است یعنی در واقع تبلیغ رویکرد اول با زبان تمسخر به وسیله ی بخشی از توده ی نا آگاه مردم می باشد. در این رویکرد فرا رسیدن ماه رمضان صرفاً رنج وخسته گی  جامعه را در برمی گیرد و ماه رمضان برای این طیف طولانی تر از هرماه دیگری میباشد .این طیف از جامعه که با چنین رویکردی به روزه ورمضان می نگرند ، اینها در واقع مسلمان هستند و روزه می گیرند اما در اثر نا آگاهی از فلسفه ی روزه ورمضان و نیز آلتِ دست گروه اول شدن به مصداق حدیث مشهور پیامبر اکرم(ص) میباشند که می فرماید:کم من صائم حضه من صیامه الجوع والعطش و کم من قائم……که می فرماید چه بسیارند روزه دارا نی که از روزه به غیر از گرسنگی و تشنگی چیزی عاید آنها نمی شود ونیز چه بسیارند نماز گزارانی که از نمازشان بهره ای جز خستگی نمی برند.اینها نیز از روزه فقط رنج وگرسنگی  عایدشان می شود. تفاوت این رویکرد با رویکرد اول در این است که افرادی که با رویکرد اول به روزه و رمضان می نگرند اهل روزه نبوده و روزه نمی گیرند در واقع اعتقادی به آن ندارند برای بسیاری از آنها ماه رمضان کِسل کننده است واین ماه برای آنها زجراور است و دیده می شود که انزجار خود را با تجاهر و تظاهر به روزه خواری و شیوه های غیر متعارف دیگری اعلام می کنند.این ها بطور تجربی در اقلیت هستند به هر حال بخشی از عاید شان در ماه رمضان ،  آشِ نخورده و دهن سوخته می باشد. در حالیکه گروه دوم اهل روزه و رمضان هستند و این خود یک اختلاف مبنایی در باب مسائل اعتقادی و ارزشی است که با گروه اول دارند اما به دلیل نداشتن اگاهی از فلسفه ی روزه و یا بازیچه ی تعلیمات گروه اول شدن، ظاهراً غیر از خستگی وگرسنگی و تشنگی چیز دیگری عایدشان نمی شود واللهُ اعلم.

برداشت سوم:

این رویکرد در واقع یک منظر برون دینی و نگاهیست که از زاویۀ صرفاً پدیدار شناسی وسنومنولُژیک به قضیه میباشد. یعنی بررسی پدیدارشناسانه ی موضوع گرسنگی و روزه . یعنی همانگونه که این موضوع (گرسنگی اختیاری)در اسلام، مسیحیت،یهود و آئین های احتمالاً آسمانی مانند بودا ،کنفوسیوس ،لائوتسه،شینتوو….. دارای فلسفه وموضوعیت خاص و جایگاه ارزشی بالایی است ؛ می خواهیم بدانیم که از منظر علمی وغیر دینی این مسئله چه جایگاهی میتواند داشته باشد .در این رویکرد خیلی مواقع دیده میشود که گرسنگی های در مدل انواع رژیم های غذایی تجویز می شود مثلاً در پزشکی کم خوردن واندازه خوردن مبنایی برای سلامتی قرار میگیرد  ویا رژیم های غذایی و نخوردن و گرسنگی هایی وجود دارند که علم پزشکی آنها را برای کاهش فشار، کاهش چربی ،کاهش وزن و رسیدن به تعادل بین دریافت و مصرف انرژی و……تجویز میکند و نیز مسائل زیادی از این دست وجود دارند که رویهمر فته بر این  اتفاق نظر دارند که گرسنگی های اختیاری دارای جایگاه ویژه ای میباشند که در این راستا به اهل فن نیاز بیشتری میرود.

برداشت چهارم :

این رویکرد مربوط به کسانی است که اهل روزه و آشنا با فلسفه ی رمضان می باشند اینها نه تنها عالِم به این قضیه می باشند بلکه عامل به آن نیز هستند. نگاه متفاوت این گروه به رمضان از کجا شروع میشود؟ اصولاً برای زنده ماندن نیاز به خوراک ، پوشاک ومسکن نیازی مبرم است وتوانمندی های خاص را برای رفع این نیازها به بهترین شیوه را میطلبد حتی اگر این توانمندی ها بصورت ضعیف برطرف شوند فقر(نداشتن) در آنها مطرح می گردد که در این صورت حیاتِ جسم (زنده ماندن) به خطر می افتد. اما برای زندگی کردن نیاز ها وسُعت می یابند مثلاً نیاز به صبر، نیاز به کنترل شهوت وغضب ، نیاز به سخاوت وهمدردی اجتماعی،نیاز به طراوت وشادابی روح و جان، ….وفضیلت های زیاد دیگری مطرح است تا زندگی در سایه ی آنها میّسر ولذت بخش گردد  هنگامیکه توان وقدرتی  برای تامین این نیازها موجود نباشد زندگی مختل میشود ونیز هنگامیکه ضعفی در تامین این ارکان غیر مادیِ زندگی  وجود داشته با شد زندگی دچار اختلال یا بهتر بگوییم دچار بحران میشود همان گونه که دیده میشود بحران در زندگی موجود ،ملموس و بصورت یک تهدید در آمده است بحرانهایی که ریشه ی آنها فقر(نبودن) محبت، فقرِ سازش، فقرِصبر، فقرِسخاوت وهمدردی اجتماعی، فقروخلإ بزرگ اخلاق منشا آنها است که رفع  اینها نیز توانمندیهای خاص خود را می طلبند. براستی این توانمندی ها از کجا بوجود می آیند؟ یکی از محصولات عبادات از جمله  روزه و رمضان ، اخلاق وفضائلی است که برای جریان زندگی مورد نیاز می باشند. یعنی حداقل یکی از متغیرهای تعیین کننده ی فضیلت ،روزه میباشد این رابطه را فقط کسانی کشف و درک می کنند که اهل روز وآشنای با آن باشند و تا نباشی آشنا زین پرده رازی نشنوی. پس برای اهل روزه رابطه ی مستقیم بین روزه  و فضیلت و در نتیجه یک رابطه ی غیر مستقیم  بین روزه وزندگی و جود دارد

اهل روزه بر روزه حریص میباشد و به استقبال آن در روزهای گرم سال میروند و رمضان را نسیمی میپندارد که قبل از گذشتن ،در صدد استفاده ی حداکثر از آن هستند  چنانچه پیامبر(ص) میفرماید: أالا فی دهرکُم لنفحات فتعّرضوها ولا تُعرضوا عنها یعنی آگاه باشیدکه در زندگیتان نفحه ها(موسم ها)یی وجود دارند خود ر ادر مقابل آنها قرار دهید و به آنها پشت نکنید  . براستی رمضان یکی از آن نسیم های گذرا میباشد. رمضان در نزد اهل معرفت  تمرینِ صبوری وسازگاری وسلامتی است. رمضان تمرین همدردی وسیمپاتی اجتماعی است در واقع به برکت این گرسنگی است که سلولهای سخاوت روزه داران باز میشود  و در این ماه میزان خیرات و صدقات به حداکثر خود میرسد گرچه روزه  برای روزه داران در این رویکرد نیز سخت پُر رنج میباشد اما این جزِ طبیعت این فرایند توانمند سازاست  وگرنه بقول مولانا این رنج شما گنج شما باد  واین رنج لازمه ی آن است و در مقابل توانمندیهایی از دل آن بیرون می آیند ناچیز است این رنجهای آن است که جلای جان می دهد و صفا ی روح وصیقلِ روان ایجاد میکند لهذا اهل روزه این نسیمِ رمضان را غنیمت شُمُرندش صحبت. برای این افرادی که آگاه به رمضان وبرکات وتولیدات آن هستند و ازمدرسه ی رمضان استفاده می برند رمضان را کافی نمی دانند بلکه با روزه های مستحب در طول سال، علاوه بر رمضان دو تاسه ماه را روزه می گیرند.

باشد که در پیشاپیش این ماه آگاهانه برخورد کنیم وخود را در معرض این نسیمِ توان افزا قرار دهیم و بیشترین استفاده را از آن ببریم وفضیلت هایمان را تقویت کرده و در زندگی بکار گیریم ولذت ببریم وفایده برسانیم.انشاالله

نورالدین بهرامی23/3/94  

6 پاسخ برای “از رمضان تا زندگی / نور الدین بهرامی

  • شهروند در تاریخ تیر 20, 1394 گفت:

    اوخیچ پی تو کاکه نورالدین گیان متنیوه جالب و پر معنی به

  • مقداد در تاریخ خرداد 28, 1394 گفت:

    جزاءك الله خيرا كاك نورالدين
    بسيار زيبا بود البته به نظر بنده در نگارش ايراداتي داشت كه فكر ميكنم اكثر آنها به هنگام تايپ واقع شده اند از جمله:
    1.سنومنولوژيك به جاي فنومنولوژيك (برداشت سوم خط اول)
    2.تكرار “را” (برداشت چهارم خطوط دوم و سوم)
    3.سيمپاتي به جاي سمپاتي (7 خط مانده به آخر)
    4.تايپ نشدن “كه” بعد از “توانمنديهايي” (5 خط مانده به آخر)

    • نورالدین بهرامی در تاریخ خرداد 30, 1394 گفت:

      مقدادِ عزیز: از یاداوری ها ی اغلاط تایپی و نگارشیم ممنون و سپاس گذارم. فقط در باره ی واژه ی سیمپاتی -به معنی همدردی -احساس می کنم اشتباه نباشد چون لاتینِ آن cimpati نوشته می شود.سپاس برای تو.

  • شکیب در تاریخ خرداد 25, 1394 گفت:

    واقعاهرچهاربرداشت مطالب بسیارزیبایی بودند درمورد ماه مبارک رمضان.
    وازآقای بهرامی واقعا جای تشکر دارد برای این مطالب شیرین وجذابشون..ممنون

  • شهروند در تاریخ خرداد 24, 1394 گفت:

    مطلب جالب و به جایی بود
    به نظر منم ماه مبارک رمضان ماه رکود و خستگی نیست، همین بس که بسیاری از وقایع سرنوشت ساز در تاریخ اسلام مانند جنگ بدر، فتح مکه،جنگ قادسیه و … همگی در ماه مبارک رمضان رویی داده اند.

  • عرفان زمردی در تاریخ خرداد 24, 1394 گفت:

    زور جوان و به جی بوو.
    به لی ره‌مه‌زان:
    (جلای جان می دهد و صفا ی روح وصیقلِ روان ایجاد میکند لهذا اهل روزه این نسیمِ رمضان را غنیمت شُمُرند…
    باشد که …خود را در معرض این نسیمِ توان افزا قرار دهیم و بیشترین استفاده را از آن ببریم وفضیلت هایمان را تقویت کرده و در زندگی بکار گیریم ولذت ببریم وفایده برسانیم.انشاالله)

پاسخ دادن به شکیب لغو پاسخ