چ 05 اردیبهشت 1403 ساعت 10:03

تصادم انسان و محیط زیست، چه کسی نابود خواهد شد؟

تصادم انسان و محیط زیست، چه کسی نابود خواهد شد؟

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : تصادم انسان و محیط زیست، چه کسی نابود خواهد شد؟ وان من شيء الا عندنا خزاينه وما ننزله الا بقدر معلوم (حجر 15) در بخشی از بيانيه‌ ريو. كنفرانس‌ سازمان‌ ملل‌متحد پيرامون‌ محيط‌ زيست‌ و توسعه‌، سال 1992 آمده است: انسان و محیط زیست طبیعی در حال تصادم و […]

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : تصادم انسان و محیط زیست، چه کسی نابود خواهد شد؟ وان من شيء الا عندنا خزاينه وما ننزله الا بقدر معلوم (حجر 15)

در بخشی از بيانيه‌ ريو. كنفرانس‌ سازمان‌ ملل‌متحد پيرامون‌ محيط‌ زيست‌ و توسعه‌، سال 1992 آمده است: انسان و محیط زیست طبیعی در حال تصادم و برخورد با همدیگرند. فعالیت انسان صدمات جبران ناپذیری بر محیط زیست و منابع حیاتی تحمیل کرده است . اگر بسیاری از این اعمال انسان کنترل نگردند خطر جدی متوجه محمود رستمی تبارجامعه انسانی و قلمرو گیاهان و حیوانات ساخته و ممکن است چنان حیات جهان را تغییر و دگرگون سازند که قادر به ادامه حیات به شیوه شناخته شده نباشیم.

قران کریم در چهارده قرن پیش نیز هشدار داده است که انسان بر و بحر و خشکی و دریاها را تباه ساخته و پاره ای از بازخوردهای طبیعت را – امروزه بعنوان انتقام طبیعت از آن ذکر می رود به جهت بازگشت انسان و انتخاب مسیر درست به وی می چشانیم.

ما نسل فعلی ساکن بر تنها سیاره قابل حیات شناخته شده ، شاهد بازخوردهای شدید طبیعت همچون خشکسالی ، گرد و خاک، سیل، تغییر الگوی بارش و … بوده  و گویا نسلی هستیم که بایستی از این  انتقام های طبیعت بیشتر بچشیم.

این امر حاصل هزاران سال فعالیت انسان بر زمین می باشد، ولی در یکی دو سده اخیر با انقلاب صنعتی و افزایش روز افزون بهره برداری از منابع به نحوی که فرصت احیا به طبیعت داده نمی دهیم، و با پیشرفت های پزشکی و بهداشتی و در نتیجه کاهش مرگ و میر طبیعی انسان و رشد تصاعدی جمعیت، روند تخریب محیط زیست و بهره برداری از آن شدت یافته که عرصه را بر سایر موجودات زنده گیاهی و جانوری تنگ و در واقع زمین را جولانگاه خود پنداشته ایم.

در منطقه هورامان گرچه از فعالیت صنعتی چندانی برخوردار نیستیم ولی گاها آسیبی که به طبیعت زیبای خود وارد می سازیم کمتر از یک کارخانه فاقد استاندادرهای محیط زیستی نیست.

روند تجمل گرایی و اسراف در جامعه ما به حدی افزایش یافته است که علاوه بر ابعاد  طبیعی , دارای اثرات اجتماعی و حتی تاثیر منفی بر روابط زنا شویی گشته است. یکی از نمادهای این مصرف گرایی وسعت بیش از حد نیاز خانه و افزایش بی دلیل سطح زیر بنای خانه هایی است که عروس و دامادها با وجود  پدر و مادر در آن،  عرصه زندگی را برخود تنگ می ببنند و استقلال طلب می گردند. افزایش نامعقول سطح زیر بنای خانه موجب افزایش مصرف انرژی آب، برق، سوخت و .. می گردد. و علاوه برآن موجب افزایش هزینه هایی می شود که چه بسا با سرمایه گذاری در یک کار تولیدی موجب اشتغالزایی و ایجاد منبع درآمد برای اعضاء خانواده شود.  افزایش زیر بنا موجب افزایش نیاز به آخرین مدل اسباب و اثاثیه منزل مانند فرش، یخچال،  وسایل صوتی بصری و دکوراسیون شیک و .. می شود. و چه بسا کمتر ساختمانی بیست سال مورد استفاده واقع می گردد که صاحبان آن بدنبال تغییر و تخریب آن خواهند بود.با این محاسبه خواهیم دید ما فقط در بحث مسکن خود چقدر از منابع طبیعی بیش از حد نیاز واقعی خود استفاده می کنیم. از این بگذریم تجمل گرایی و روند چشم و هم چشمی ما را وادرا به تعویض کل این اسباب و اثاثیه (تغییر مبلمان خانه) بدون طی نمودن عمر مفید خود نموده و آنها را با ثمن بخس وارد بازار نموده و علاوه بر انهدام سرمایه های ملی و طبیعی به جیب خود نیز رحم نمی کنیم.از دیگر مظاهر اسراف و مصرف نادرست منابع طبیعی استفاده غیر ضرور از خودرومی باشد. چه بسا مسافتی را که می توانیم با پای پیاده چند بار طی کنیم و کار خود را انجام دهیم و به جسم خود تحرک و شادابی عطا کنیم ، ترجیح می دهیم ، مدتها در ترافیک سپری نمایم.  ، خرید مداوم بدون نیاز البسه بر اساس آخرین نوع پارچه وارداتی، نیز دردی است که جامعه ما بدان مبتلاست. استفاده از ظروف یکبار مصرف غیر قابل تجزیه، استفاده مداوم از نایلون برای خرید همه چیز، استفاده غیر متعارف از لوازم آرایشی، استفاد نادرست از شوینده ها، و ….. از بلایای است که موجب انهدام منابع طبیعی و محیط زیست می گردد . از آن درناک تر نبود یک سیستم مدیریت شده و استانداراد برای دفع ، یا دفن ، یا بازیافت پسماندها و نخاله های ساختمانی و فاضلاب ها است. ما حتی در طبیعت گردی نیز از رسم چشم و همچشمی پیروی می کنیم و روز سیزده فروردین که من ترجیح می دهم آن را روز تخریب محیط زیست بنام از نمونه های بارز آن است. ترجیح می دهیم با خودرو در زیر درختی بلوط یا ون یا گلابی وحشی و یا در زیباترین نقطه اطراق کنیم که مبادا کفش های مبارکمان خاکی گردند و و از آن سو حتی به خود اجازه جمع آوری پسماندهی های ناهمگون با طبیعت را به خود ندهیم.

و خود بشمارید از این نوع مصارف نامتوازن و غیر ضرور……..

و خود بگویید در کجای این هورامان زیبایی یک دهه گذشته اثری از رد پای خرابکارانه من و شما وجود ندارد؟

دوستان و همشهریان این سخن من نیست سخن خداوند خالق جهان است . همه چیز به اندازه خلق شده است و به اندازه و واقعا به قدر نیاز مصرف کنید و دست دوستداران محیط زیست را بگیریم و همکاری کنیم تا بتوانیم بجای نفرین نسل بعد ، دعای خیرشان را بدرقه راهمان سازیم. و به راستی اگر تصادم انسان و محیط زیست بیش از وضعیت فعلی رخ دهد قطعا این من و شما هستیم که مغلوب می شویم.

تا فرصت هست همه آحاد جامعه انسانی باید در رویه زندگی خود تجدید نظر نماییم..