پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : داستانی که در معرض دید عزیزان قرار گرفته است شرح حال بسیاری از کودکانیست که مادر خود را از دست داده وبه ناچار با محیط  اجبار ی  خلق شده  مجبورند روزگار را به سر برند  ،هر چند روند اجتماعی واقتصادی وفرهنگی خانواده ها بنا به مقتضیات زمان وتغییرات بوجود آمده شاید بهبود یافته باشدولی باز هم این چنین مسائلی در بطن جامعه ولایه های مختلف اجتماعی  دیده می شود ،به هر حال دختری بنام آرزو مادر خود را در جریان بیماری سرطان از دست داده و پدری که زن دوم را اختیار نموده است، دخترشان در حاشیه قرار گرفته وماجراهای اجتناب ناپذیری که در درون خانه برایشان اتفاق افتاده است ..

به سبب غنای زبان و فرهنگ هورامی در بکار گیری واژگان مختلف واحترام به زبان هورامی وپاسداشت آن .این داستان هم  به زبان مادری خود یعنی هورامی نوشته شده است .اگر چه فونت هورامی در اختیار نبود لذا با زبانی محاوره ای و بسیار ساده به رشته تحریر در آمده است .

   کناچلیوه     به سه    زوا نه

دور و سه عاتو  یانزدو  نیمه روی بی  په رو  دسمالیوه  هه لچیش  ئه سیبینی و  واچیشی هیچش ناسه نو نیی بینیش دلی  دسه سه ریوه  هوریشمی  و  عه تریو ه   قه دیمیش مه ردبی ملو   ویشه ره   چا   عه تره   قه دیمانه    وختی  یو  که سیوه ش   مه ردیبیا   که رینیش  ملو موجو   ته ر مه کیشه ره   ، جاسم    مشکیکه ش  وا دا بیو  رنگ سوزه کی  مشکیکیش   وسه بی  ورو سه ریشه ره  و ددانیوه   ته لاینچش  وروه بی  وکول جاریوه  وزیش  به رو    . هه ر چه دورو   بو عه تره کیش  پیچیبی و  به مرقه مرقیوه کلاشه کیش  به ر  ئو ردیو   به پا  وسیش  ئو لا وه  بی سلام وبی عه لیک  به خرامانی   ژنیش   ماچو   ژنه کی   راسه ش  ئینه چنه  روین  ئا رزو  هلچانم بی  به شکم په ی  نیمه روی  وششان  که ری  با زه  با خاس  ئاویشان  بچنیو  ورون  بگنو سه ر شانه ره  . هم دیسانوه  ماچو  خه رامان  گیا نو  ویت  به رونی  ویمانه  سورشان که روو  باپیازه  که شان   فره بو   هیزی چه  دالانه  دریژنه  رد بینی بو پا سه   چاشتیوه   لوا سه رمه ره   وخته بی  نفسم کورو بو  .  خرامانه  دمشو ئه سه ش خودا نه که رو  ،پیاکه ، هه ر تو  و  ، هه ر  هه لچی ،ده ک  لیلا ویم  لیلو بو پچی  زوته ر  نواته نت   تو داواو گیانی که ره  هلچی  پی تو حیفینی  یا نو پولی شیویو  تو  مه شیو  هه ر چی روینی  پلاو و خورشت بوری .

پیا که  سه رو چه مان  نیمه رو په ی مه نیو سه ر ،تا مه تاوی بوره  به لام  هوشت  بو حیزه نه که ری  پیسو  رو  که لو  پا چه کی  هه ر سوحی زو هورزی  بیشی  ته له وش  دماو   نیم  سه حا  تی  کولو  پاچه که کانت  وارده بی

، ئارزوی کناچیچشان  چا وارو  پی ویش خه ریکو درس وه نی بی  و  لوی بی  لی فکریه ره  ، ئیژ یبیره  به  پا وپله  گولاله  کانش گه مه  که ریو   و  مه دادکیش بردیبی  ده مه ره   . جاسم  هه م دیسان کوتوه  گرمه  گرم   راسی خرامان  مه زانی  سوحه نه  په شتو  جامیه ره ته ما شام  که رد  مه دیو   لاجانگم  چه رمی  بینی .رنگیوم   ئه سه ن  به شکم  بگیریشو   پیم  هه ر ایسو  حوسه لو  پیر بیم نین  گه رکمه ن   سه رو  سویلم  رش که رو   .

ئاره زوی کناچیش چیرو چه مانه نه  پیسه زانی  وارده مه نیش په ی  سنیان ، وشی وشی رما  بوه روش ویش وست  ملو بابیشه ره   و قیری  ویش  نما نا و ایلاو  ئو لاو  بابیش  ماچ که رد و   با بی  به دسی  خالی کیاسو سه رو درسه کیش  . ماچو روله ددانیت مه ریزان  ئانه تو گه رکت بی  اینه نین   ئینه  رنگه ن  ئه سه نم گه رکمه ن  سه ر ه م   رنگ که رو  با  با بت  جوانو  بو ، ره فیقه کیت  نواچان  با بت  پیر ه ن  کناچلی  به سه زوانه هیچ  پشتیوانیوه ش نوی  گیلاوه سه رو یاگه کیش  پهی اینه یه ته ریقو نه وو  خه ریکو  درسه کیش  بیو  روش  که رده او لاوه  .

خه رامانی ژنیش دمو  جاسمیو  ئه سه ش ، ماچو به خودا  خاست که رد  ئا په شتو ملیچته ته مام  چرمه بین  چیویچ بگیرو  پی په شتو  ملیت هه ر فره  ونتال  بیینی  .جاسمیچ ماچو توخودا راسیته ن ای باوکه رو  .چی  دنگ وبا سانه بینی ، خه رامانه ماچو پیاکه مه زانی په ی  نیمه روی  نا نه مان نینه ،  خو ویت مه زانی  چوار موچی  چارت  نمه که ران ،پییچ  ماچو  ژن  چمم مه ده  چمم چیرو پایت  ،ژنیچ  پی پیا کیش ئه سه شو  راسه ش خه ریکیبینی په ی یه کترینی  خه مزی که رینی  ،خرامانه ماچو  حه دم چیشه ن  ویت حول مه ی  یانو ویته ن  نوشو گیانی بو  جاسمیچ  سولیش وا دینو و  له مه ش  دینه  هه سان .، ماچو  به خودا  ژنه کی قوتم نین  بلو   ، به شکه م   ئاره زوی  بکیانی  خرامانه ماچو  ،

ئا رزو گیان  هورز  لو ه  چا  نا نواینه ، چن  دانی  نانی بوره .  با به گیان  قوروانت بونه  نیمه رو  مه درسم  هه ن  مه شیو  مه شقه کم  زو  بنویسو کاردسیچم  وه ش   نه که ردن خو تو پیانی و گوره نی دیخو  ئه من  نانی فری نموه رو  دوی  لچی   گولالیم   وسینی   . واتم  هورزه   ویم هیلیت  پی رنگ مه  که رو  به جیاتی کاردسیه  کیت ، ئاره زو ، ئی خودا گیان چیش که رو ، کوره  تا نه دینیم  ونه   هورزه ،  ئانه کناچی   به توم   نین  هورزه  ،

کناچیچ ،ئینه خه فتش واردن وشکو بینه  پوسو ویشه ره  .راسه ش  چن مانگی  چی ولی ئه داش سه ره تا نش  بیو  مه رده    ،

کناچی به د به خته  لیباسوه  ریکش  نه وی  وره نه  به ته رسو ، لرزوه  هورزا  دیا پی خرامانی  ماچو   ئی بابه  پچی  ئیده  نانه نمکه رو  خو ادام  هه ر ویش  نانه که ری . یادتن  چنه وشت  ئه ی  وه ره  خه پلان   ،خو ساجو  چیوه کش  مه نه ن   نه ها  چیرو با نجیله کینه

ئا رزوه  هه ر پا سه کتیوه کیش چنی قه لم  و  مدادکانش   پژگیبینی .  خرامانی   باوا ژنیش  ماچو   روله گیان  به قسی  بابت که ره  ئه ها  ئو راشه ن  با توره  نوو ونه مان  مه دونش  وختی  ئو راش بو  خودای  به حه ق  نمژناسو  با ده سو  رانیمان نه مارو     .

هه ر ئا نیچمه  که مه ن  نانیچم په نه  پکه ره  ، زو بینو  کناچی ، درست پی چیشی  … خرامانه  دیاوه  په ی شوه کیش و   ماچو  کناچی خو  هه ر مه شیو  شو که رو  درسش په ی چی  با فیرو  یانه داریش  که رمی .چو لاوه بابیچش قینه ش ئه ی وره قسه کانو خرامانی به لام دسه لاتیوه ش  نه وی  ؛ جاسم گیان ،بازه با هه ر مانه کانو  یانیش په نه بکه رو نه  ،

ئارزوه ی فه قیریچ  چوزانو شو که ردی یانی چیش  ، ماچو  ئدا ئیسه   نانوایی  قاله ن دی ویت لوه   که س به زوری گوش نمه دو   ،مه وو  چیرو   ده سو پایو .

ئه ها  ئم چنه گولا لینان  .  خرامانیچ  ماچو قژنه سه ر   واتم هورزه  جواوه جوی مه که ره ،  گزیوه   لاشه نه بی  شه نه ش  پی کناچه  فقیره کی   جاسمیچ   خریکه ن   ویش  خجلو رادیویوه   که ردنو  هه ر موجه کیش خول مه دو.  نه کا   خودای   نه که رده   ژنه کی  لوته ش وه نه لارو   که رو    وبتوریو   به ژه نه کی   زاتش نه وی   هیچیوه  بواچو

. کناچی هیچش پی نه کریاو   چارش   ناچار  بی و دیا پی  بابیش   مه دیو  بابش   ویش که ردن نابه لد  دیا پی  ئا سما نیو  واتش ای  خودا گیان  ،دسش که رد گرویو ، هیتی دمپایی گوری  یا نی بینی که ردیش  پاو  تلقه تلق کوته را  په ی نان گرتی  .گرمکنه کیش گولالی بیبینوه  و  هه ر هورشان کیشی ،خه فتیوه نه  ئه شته هاش  کورو  بیبیوه   لمه ش  قپیبی ، و قژیش دژیبینی  و دلو ویشه نه واچی ئدا گیان ئیسه  تو بیبیشی  پیسه مه  په نه  نه کریی  ئه داگیان پیچی  زو مه ردی     بابم پا گوریشه  نملو  نانه گیرو   مه شیو   ئه منی گو لالی  بکیا نان  دی  تو  کی  وختو  مه ردیت بی  ئاسیبیات  با که میوه  گوری  بیبیان . ئیجا مه ردیبیشی

ئنه خه فتو  مه درسیش  بی   پوله که و   دسیش  چه نی ئارقی  تیکه ل  بیه بی  .یاوا ورو نانوایی  و   مه دیو  سه ره  سه ری  مورووه   ،ویش وس  لی قاله کی   ،  بینو ژنو و  پیایکانه نه  . ویش کیشا ورو  و بو نانی چه نی قسه که ردو ژنان پیچیبی  نزیکو  ژنیوه  بیه وه و  .راسه ش چاره و  ژنیوه  بو ئه دیش دی هه ر بو هور کیشی  . کوتبیوه یادو ئه دیش که کول جاری  بریش به ر و چیوش  په ی سانی  ،لویبی  لی خیالیوه دور ودریژی  .چی تاو مه دانه نه  پیوه زل   پاش نیا پاشه رو  لوا ورو  به دنگیوه  زل ماچو با خاس  بوریژان  شاترگیان  میعده م میشو  شه وانی دله کزه  مه گیروم  ، ئارزویچ ویش جه مو  که رد ه بی   وچیرو ده سو پایه نه جار جاریوچ پی  ئا  پیا  بی رحمانه  چمیوه وزی  ، که س گوشش په نه  نه دیو  که س به  نو گو چیو  ی گوش نه دی

دلو ویشه نه واچی ئی خودا  مه گه ر ای مه ردمه  ئا گاو نوگی  نمه زانان مه گه ر نوبه گورو گولالش هه ن مه گه ر  درسشان نونه ن ،  یا نیچه نه با بیچم  هلچیش  گه ره کینی  و  با واژنیچ  هه ر خه ریکه نه سورشان مه که رووه  و چوقنیشان مه چوقنوه ،

لی سه فه کینه  ژنیوه ماچو  شاتر زوروکیم   مه درسه مه لان  بشکه م  زو بوزیمان  را .ئادیچ ماچو  دی ئاوی مدرینو  ئه مه ن نمدرینان  .ئارزوه  یادش شیه بیوه  مه شیو بلو په ی مه درسی لی سه فو نانوایه کینه گورانیو جوجه جوجه ته لایی   نوکه ت   نوکه ت حنایی  پی  ویش زمزمه مه که ریو   خاس خاسی شوارییبی   هیچکه س  نمواچو ئینه  کناچیوه   گولالینه   با  بگنو را  هه  ر که س  نه ها  فکرو  ویشه نه  .یو چه ئا خرو وه  دیاریش دا ، شاتر  دمو ئادیو ئه سه ش  ماچو  حاجی خیر بی چنت گه رکینی ئا دیچ  هه ر به ئیشاره  شاترش حالی که رد وسه رو ئا سمانیره نانش رفانا  مه ردمه که  یو یو  کوتی  را و  هیچ که سیچ  به ئارزوی فه قیری  گوشش  نه د ا.

ئارزوه  مه دیو رفیقکیش به کیفو کولیوه  لوی مه لان  په ی مه درسی  یو چه رفیقه کانش ماچو  چیشت  وه ش  که ردن پی کا رده سی خانم معلمی  .ئا ده لچیش وشکی بیبینیوه  .

به ئاخو داخیوه فریوه گیلاوو  پی یانی  ، وختیوه پاشان نیا بی ملو پایشه ره  ئه نگوسو  پایش ماسی بی  ، ته قو  یانیش  دا بابه به وشی وشی وبه بیجامه  را کانشو ماچو  روله  نانه ت ئو رده  ….بابه گیان  نانه ته مامه بیه . جاسم  ماچو ئی خودا نوروتو پی ئامیت دیخو ا من لمم هه سان دینه په ی  نانی تازی

کناچی فقیر ه  بابیش  خاس خاسی کوشتو   باوا ژنیچ تیر  قسیش په نه واتو  .جاسمیچ  به ژنه کی ماچو  ئا برینجیوه ک ه ره  خو نا نه مان په ی نویه  با پوشو بورم  به لام با برنجه بو وشه که بو ، ئارزویچ  نانو نیمه رویش نواردو  به  لمه ی ئو را وه  به هه لسو  چه مانشو  لیباسه کیش که ردی وه ر  و  بی گوروه کوته را و لوا پی مه درسی و  بایچش دلو ویشه نه  واچی هه ر  خرامانه عاجزه نه وو  ئیتر هیچم گه رک نین  نه کا خودای نه که رده بتوریو   ولوتم ونه لارو که رو    ، زورو هه ر مه وو  به لام  ژه نی پیسینیمه  په ی نمه ووه ،په ی زوروکیش  گوشش  شل نه وی  واچی پیسو  ئی کولو زورلانه  ویش گوری مه وو   نوارو چه پلانش وسه بی  سه رو  هوشش لو هیچیو نه وی  ماچو  ژنه کی لچو مچو هیزی  نه مه نه نو   .بوره با بوه رمیش  خو ئارزوی  ئارو توپه دیمی  با زه  با برینجه کیچ  بنه کرنه  گیرو  . ئارزوه  لاو  به ره کینه کوتو یادش هیچ پناگایوه  ته ریش نیه نه   ماچو بابه گیان  ئه دا گیان  خودا حافیز  ، دنگو  زفته کی ناسش  جاسم هیچش  حالی بو ،گورانیو خر بینایی دیدم نریبیو  چه نییش واچیوه  ……… ،  کناچیچ ئینو دنیای  خه فه ت   لمه شه نه بی   و به پای   شه لووه   لوا   په ی   مه درسی……