پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه :  مثل در گستره ادبیات و محاوره و انتقال مفاهیم از نقش و جایگاه والایی برخوردار است ,بطوریکه ارزش واهمیت علمی و تاریخی امثال وحکم در قرآن کریم , کتیبه ها , کتاب اطوار کهن , فرهنگ افواهی ,ودر نزد عامه اقشار جامعه , اعم از امی , تحصیل کرده ,فرهیخته و…. روشن و مبرهن است .

چه بسا جمله کوتاهی یا ضرب المثلی بجا کار ساعت ها سخن گفتن , دلیل آوردن واستدلال کردن و بحث کردن را انجام می دهد و بسیاری اوقات کاربرد امثال و بازگویی حکمی در محاورات اجتماعی و خانوادگی سبب روانی لفظ,روشنی مطلب ,ولطف ترکیب ادبی میگردد.و باز در نقد و تخریب و یا انتقاد و خرده گیری چون شمشیری برا و قاطع طرف را قلع و قمع می کند و در باب تشویق و تایید و همراهی مخاطب چونان تقویت و تاییدی فرد را حمایت می کند به سبب لطافت وجذابیت کاربرد امثال که خداوند متعال به کرات و مرات در معجزه جاوید قرآن از آن هنر استفاده نموده است و در جهت تشویق و ترغیب دوستان اهل فرهنگ وادب و گفتمان ومعاشرات اجتماعی , در این گفتار به تعریف وذکر امثالی در زبان فارسی ,درگفتاری دیگر نمونه ای از مشهورترین حکم ادب پارسی ودر دیگر گفتار در آینده مشهورترین امثال و حکم محاوره ای و فالکلور کردی هورامی را به عزیزان تقدیم خواهم نمود :

مثل در زبان عربی که یکی از غنی ترین و گسترده ترین زبان زنده جهان است بیشترین استفاده و کاربرد را دارد به معنای پند و اندرز و مطلق سخن که ویژگی هر مثل را لفظ روان صحت معنی وحسن تشبیه را می توان برشمرد .

ودر اصطلاح می توان گفت : مثل : جمله یا ترکیبی مختصر و مفید مشتمل برتشبیه یا مضمونی حکیمانه که سبب روانی لفظ و روشنی معنی و درک مطلب و انتقال مفاهیم میگردد . مثل در واقع بازتاب ادبیات ,فرهنگ ,زبان, افکار و احساسات عقاید وارزشهای اجتماعی , اخلاقی هر ملتی به شمار میرود .

حکم : جمع حکمت در لغت به معانی کلام سازگار ,حقیقت , کار صحیح ,عدالت ,علم و بردباری بکار میرود . این واژه به مجموعه رفتارهای اخلاقی و فرهنگی هر ملتی اطلاق میشود که از خرد عام سرچشمه گرفته و از واقعیات ملموس زندگی و جامعه استنباط شده است . و از آنجائیکه در مفهوم حکم وضرب المثل ها , پند و اندرز و موعظه نهفته است میان این دو واژه همواره پیوندی استوار وجود دارد و با هم و در کنار هم از آنها یاد شده است .

بنابراین با هدف اینکه همواره نوع گفتمان و ادبیات محاوره ای و نزاکت ادبی و بکارگیری استعارات و تشبیهات و امثال و حکم نشانه ای از غنای فرهنگی هر شهر و مردمی است چند نوع از مثال های رایج و جالب ادبی را ذکر می نماید .: مثل آب و آتش : دو ضد و گرد هم نیامدنی . مثل آتش و اسپند : که یکی صدای دیگری را در میآورد و میسوزاند . . مثل ببر : توفنده و چالاک وشدید در حمله وبی رحم و خون ریز . مثل روباه : مکار و محتال و نیرنگ باز . مثل سگ هار : دائما خشمگین گزان و گیرا . مثل یابو : سرش را پایین انداخته و می رود و هرچه را پامال میکند . مثل سرطان : کشنده و لاعلاج . مثل زمهریر : سخت سرد وآزار دهنده و طاقت فرسا . مثل طوق لعنت : زشت و سبب آزار ,زن بد ونافرمان . مثل تپاله , بسیار کاهل و بی جنب وجوش سست و بدقواره . مثل موی در چشم : آزار دهنده ,محرک ,,آزار فراوان و دردناک . مثل بازار شام : مثل اسباب وادواتی به هم ریخته و آشفته . مثل برادران یوسف : از برادری بدور ,نامهربان وستم کار در حق برادر . مثل سیر وسرکه : در حال جوشش واضطراب و دگرگونی . مثل آهو : چشمان شهلا ,تندرو ,معشوقه رمنده . مثل پنجه افتاب : خیلی زیبا و خوشکل وپر تلالو ,رخساره ای بسیار زیبا . مثل نرگس مست : مثل چشمان زیبا ,خمار دور کبود و گیرا . مثل حبه نبات : مثل دختر بچه کوچک وملوس و زیبا . مثل حلوا : شیرین و دلجسب و انعطاف پذیر . مثل دال : پشت خمیده ,کوتاه ,فرتوت . مثل قیطان : بسی باریک و بی رمق . و…..